دنيا چون مار خوش خط و خالي است كه ظاهرش نرم و زيباست و باطنش پر از زهر كشنده. نادان فريب خورَد و بدان روي آرد، ولي عاقلِ فهميده

امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَثَلُ الدُّنْيَا كَمَثَلِ الْحَيَّةِ لَيِّنٌ مَسُّهَا وَ السُّمُّ النَّاقِعُ فِي جَوْفِهَا يَهْوِي إِلَيْهَا الْغِرُّ الْجَاهِلُ وَ يَحْذَرُهَا ذُو اللُّبِّ الْعَاقِلُ؛

امّا فرزندان «مخزوم» گل قبيله قريش اند كه گفتگو با مردانشان و ازدواج با زنانشان دوست داشتني است، و امّا فرزندان «عبد شمس» دورا

از امام علی عليه السّلام درباره قريش پرسيدند، حضرت فرمودند:
أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍ فَرَيْحَانَةُ قُرَيْشٍ تُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ وَ أَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْياً وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا وَ هُمْ أَكْثَرُ وَ أَمْكَرُ وَ أَنْكَرُ وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَحُ ؛

اي بسا آن كه از نعمتِ مدام به دام افتد، و پرده پوشي الهي او را بفريبد، و از گفتار نيكويي كه مردم در باره اش گويند به فتنه درآيد

امام علی علیه السّلام فرمودند:
كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ؛

دو گروه در باره من به هلاكت رسند: دوستدار نادان كه خدايم خوانَد، و دشمن كينه توز.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
هَلَكَ فِيَّ رَجُلَانِ مُحِبٌّ غَالٍ وَ مُبْغِضٌ قَالٍ؛

هيچ ثروتي سودمندتر از عقل نيست و هيچ تنهايي وحشتناك تر از خودبيني و خودپسندي، و هيچ عقلي چون مديريّت، و هيچ بزرگواري و بخششي چو

امام علی علیه السّلام فرمودند:

آنگاه كه جوّ خوبي و خيرخواهي بر زمانه و مردم آن سايه گسترَد، اگر كسي به ديگري گمان بد برَد در حالي كه خلافي از او نديده، ستم كر

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلَاحُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ خِزْيَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ وَ إِذَا اسْتَوْلَى الْفَسَادُ عَلَى الزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ؛

ای امیر مؤمنان، چگونه است حالتان فرمودند: چگونه است حال آن که بودنش مقدّمه رفتن است و سلامتیش بی اعتبار و در مهد امنیّت، ناامن.

از امام علی علیه السّلام پرسیدند ای امیر مؤمنان، چگونه است حالتان؟، حضرت فرمودند:
کَیْفَ یَکُونُ حَالُ مَنْ یَفْنَى بِبَقَائِهِ وَ یَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ وَ یُؤْتَى مِنْ مَأْمَنِهِ؛

ما الگوي زندگي هستيم، واماندگان بايد خود را بدان رسانند و تندروان بايد به آن باز گردند.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
نَحْنُ النُّمْرُقَةُ الْوُسْطَى بِهَا يَلْحَقُ التَّالِي وَ إِلَيْهَا يَرْجِعُ الْغَالِي؛

اگر كوهي هم مرا دوست بدارد در هم فرو ريزد. معناي سخن امام اين است كه رنجها بر او هجوم آرد و مصيبتها بر او سرعت گيرد، و اين ويژگ

»سهل» پسر «حُنَيف انصاري» پس از بازگشت از نبرد صفّين كه افتخار ياري و همراهي امام علی علیه السّلام را داشت، در كوفه وفات يافت. او از محبوب ترينِ مردم نزد آن حضرت بود. امير المؤمنين عليه السّلام در باره او چنين فرمودند»

پاره گوشتي به رگ حيات انسان آويخته است كه از شگفت انگيزترين اعضاي او، يعني قلب است كه زمينه هايي از حكمت و نيز ضدّ آن را در خود

امام علی علیه السّلام فرمودند: