انتظارات از نوجوان باید بر اساس توان جسمی و روحی او شکل بگیرد.
پیش بینی والدین
پیش بینی ها باید طبق آن چیزی باشد که والدین معتقد هستند در آینده اتفاق خواهد افتاد. مثلا والدین پیش بینی می کنند نوجوان من همان طور که در کودکی به من اطمینان می کرد و مرا محرم راز خود می دانست، در نوجوانی نیز همانطور رفتار خواهد کرد اما وقتی نوجوانی از راه می رسد، بسیاری از نوجوانان چون دلشان می خواهد مستقل شوند، ترجیح می دهند از والدین فاصله بگیرند و کمتر با آنان صمیمی می شوند. حالا که نوجوانان برخلاف پیش بینی های والدین رفتار می کنند، والدین تعجب می کنند از این که ارتباط کلامی فرزندشان با آنها کم شده است، ناامید می شوند و می گویند، فرزند ما به ندرت در مورد موضوعی با ما صحبت می کند.
آرزوهای والدین
آرزوها باید طبق آن چیزی باشد که والدین می خواهند در نوجوانی اتفاق بیفتد. آنها می گویند: «از او می خواهیم مثل دوران کودکی از نظر درسی (انجام دادن تکالیف مدرسه) وظیفه شناس باشد. اما وقتی نوجوانی فرا می رسد، بسیاری از نوجوانان دچار افت تحصیلی در اوایل دوران نوجوانی می شوند. این مشکل زمانی خودنمایی می کند که جوان انگیزه ای برای انجام تکالیف درسی و حضور در کلاس ندارد. والدین وقتی می بینند آرزوهای آنان در مورد نوجوان جامه ی عمل نپوشیده است مأیوس می شوند و در حالی که از موضع خود عقب نشینی می کنند، در پاسخ به افت تحصیلی فرزندشان می گویند، «به نظر می رسد برای او نمره ی خوب گرفتن ارزش و اهمیتی ندارد!»
شرایط باید مطابق آن چیزی باشد که والدین معتقدند در نوجوانی اتفاق می افتد. والدین می گویند، «دختر ما همیشه به طور صحیح و به اندازه ی کافی باید ما را در جریان آنچه در زندگی شخصی او می گذرد قرار دهد.» اما وقتی نوجوانی از راه می رسد، بسیاری از نوجوانان حقایق را از والدین خود پنهان می کنند و آنان را فریب می دهند.
گاهی اوقات هم برای سوء استفاده از آزادی هایی که دارند به والدین دروغ می گویند. حالا که نوجوانان شرایط مورد نظر والدین را رعایت نمی کنند والدین احساس می کنند به آنها خیانت شده است و با عصبانیت به این بی صداقتی نوجوان می گویند «او دیگر مثل گذشته با ما رو راست نیست و حقایق را به ما نمی گوید!»
شرایط باید مطابق آن چیزی باشد که والدین معتقدند در نوجوانی اتفاق می افتد. والدین می گویند، «دختر ما همیشه به طور صحیح و به اندازه ی کافی باید ما را در جریان آنچه در زندگی شخصی او می گذرد قرار دهد.» اما وقتی نوجوانی از راه می رسد، بسیاری از نوجوانان حقایق را از والدین خود پنهان می کنند و آنان را فریب می دهند.
گاهی اوقات هم برای سوء استفاده از آزادی هایی که دارند به والدین دروغ می گویند. حالا که نوجوانان شرایط مورد نظر والدین را رعایت نمی کنند والدین احساس می کنند به آنها خیانت شده است و با عصبانیت به این بی صداقتی نوجوان می گویند «او دیگر مثل گذشته با ما رو راست نیست و حقایق را به ما نمی گوید!»
انتظارات دور از واقعیت
انتظارات به دور از واقعیت والدین، پیامدهای هیجانی وخیمی به همراه دارد. والدین در مقابل تغییرات طبیعی دوران نوجوانی بیش از حد حیرت زده و نا امید می شوند، با تصور اینکه به آن خیانت شده است قضیه را بیش از حد بزرگ می کنند. اگر تغییرات دوران نوجوانی برای والدین با نگرانی، تاسف یا عصبانیت همراه باشد، موقعیت پیش آمده، جنبه ی عاطفی به خود می گیرد، غلبه بر این مشکلات و یافتن راه حل مناسب برای حل آن سخت تر خواهد شد.
این به آن معنی نیست که وقتی نوجوان از والدین فاصله می گیرد و با آنان ارتباط کلامی برقرار نمی کند، از انجام دادن تکالیف مدرسه خودداری می کند و با والدین روراست نیست، والدین باید این رفتارهای نامناسب نوجوان را بپذیرند. والدین باید همه ی اشتباهاتی را که نوجوان اخیرا مرتکب شده است به او یادآوری کنند.
نوجوان باید بداند هنوز هم والدین، نیاز دارند به طور کامل و دقیق در جریان وضعیت تحصیلی او باشند و او باید در محیط آموزشی (مدرسه) برای پیشرفت تحصیلی تلاش کند. نوجوان باید با والدین خود ارتباط صحیح توأم با صداقت برقرار کند. اما اگر والدین رفتارها و تغییرات دوران نوجوانی را پیش بینی کرده بودند، به جای این که از نظر عاطفی از رفتار فرزندشان ناراحت شوند با صحبت های منطقی خود به او مشکلات را برطرف می کردند.
این به آن معنی نیست که وقتی نوجوان از والدین فاصله می گیرد و با آنان ارتباط کلامی برقرار نمی کند، از انجام دادن تکالیف مدرسه خودداری می کند و با والدین روراست نیست، والدین باید این رفتارهای نامناسب نوجوان را بپذیرند. والدین باید همه ی اشتباهاتی را که نوجوان اخیرا مرتکب شده است به او یادآوری کنند.
نوجوان باید بداند هنوز هم والدین، نیاز دارند به طور کامل و دقیق در جریان وضعیت تحصیلی او باشند و او باید در محیط آموزشی (مدرسه) برای پیشرفت تحصیلی تلاش کند. نوجوان باید با والدین خود ارتباط صحیح توأم با صداقت برقرار کند. اما اگر والدین رفتارها و تغییرات دوران نوجوانی را پیش بینی کرده بودند، به جای این که از نظر عاطفی از رفتار فرزندشان ناراحت شوند با صحبت های منطقی خود به او مشکلات را برطرف می کردند.
واقع گرایانه ساختن انتظارات از نوجوان
در این کتاب هدف ما این است که انتظارات شما از سفر نوجوانی فرزندتان در سطح واقع گرایانه باشد. والدینی که در مورد تغییرلات طبیعی دوران نوجوانی مثل تنش ها، درگیری ها و مشکلات خاص این دوران اطلاعات کافی دارند، بهتر از سایر والدین از عهده این چالش ها به روش صحیح و مؤثر برمی آیند. چون آنان انتظار بروز این مشکلات ناخواسته و تغییرات را دارند. حالا برای شما توضیح می دهیم که برای والدین از نظر عاطفی چه اتفاقی می افتد. وقتی انتظارات والدین از نوجوان برآورده نمی شود (و در واقع دیدگاه غیر واقع بینانه ای در مورد تغییرات طبیعی نوجوانی دارند) رفتار سنتی خود را با فرزندشان ممکن است تغییر دهند.
- والدینی که پیش بینی می کنند فرزندشان در دوران نوجوانی، مثل دوران کودکی، برای حضور والدین در کنار خودش و کانون گرم خانواده ارزش زیادی قائل خواهد شد، ناگهان با واقعیت تلخی روبه رو می شوند. انگار، کسی آنان را با گستاخی از خواب بیدار کرده است. نوجوانان ترجیح می دهند اوقات فراغت را در کنار دوستان و هم سن و سالان خود سپری کنند. این والدین با از دست دادن دوست و مصاحب همیشگی خود به شدت آزرده خاطر می شوند و فقدان نوجوان را در کنار خانواده نمی توانند تحمل کنند.
- والدینی که تنها آرزویشان این است که مثل دوران کودکی فرزندشان، در دوران نوجوانی او نیز همان علایق مشترک را با او داشته باشند، ناگهان از خواب و رویاهای شیرین خود بیدار می شوند. دوران نوجوانی فرزندشان با دوران کودکی او بسیار متفاوت است و اصلا وجه تشابهی بین رفتار دوران نوجوانی و کودکی او وجود ندارد. این دسته از والدین به راحتی نمی توانند، فقدان علایق مشترک بین خود و نوجوانشان را بپذیرند.
- والدینی که می خواهند شرایط در نوجوانی ادامه ی کودکی باشد و نوجوان، مثل دوران کودکی، والدین را راضی و خشنود نگه دارد، وقتی نوجوان از والدین بیشتر انتقاد می کند و حتی در مواردی که آنان در مورد چیزی آگاهی کامل ندارند، آنان را تحقیر می کند آزرده می شوند. این دسته از والدین این فقدان را که فرزندشان در پی جلب خشنودی و تأیید آنها نباشد، نمی پذیرند.
والدین، به طور حتم، تصمیم می گیرند، انتظارات دور از واقعیت خود را هم چنان در ذهن خود حفظ کنند. اما این کار آنان احساس تنهایی، طرد شدن و تحقیر شدن به دنبال دارد. عوارض عاطفی سنگینی به آنها تحمیل می کند. برای والدین بهتر است انتظارات خود را با آنچه در دنیای واقعی نوجوان می گذرد تطبیق دهند. اعتراض والدین به تغییرات طبیعی دوران نوجوانی چیزی را تغییر نمی دهد. اگر نوجوان برای رفتارش از سوی والدین سرزنش شود، و به شدت تحت فشار قرار گیرد این خطر وجود دارد که رفتارهای ناشایست بروز دهد. به علاوه برخی از پدر و مادرها برای این که انتظاراتشان را از فرزند با سن و سال او تطبیق دهند دچار مشکل می شوند.
نویسنده: کارل پیکارد
منبع: کتاب «دوران نوجوانی فرزندتان را دریابید»
.jpg)
