علائم، تشخیص و درمان عفونت ریه

هنگامی که به برونشیت یا ذات الریه مبتلا شدید، ممکن است همراه با سرفه های شدید و پی در پی خلط نیز داشته باشد.
 

هنگامی که لوله های وابسته به نایژه که هوا را به داخل و خارج ریه ها حمل می کنند آلوده شوند، به عنوان برونشیت شناخته می شوند. برونشیت بیشتر احتمال دارد به علت ویروس توسط باکتری ایجاد شود. ویروس ها همچنین می توانند به ریه ها و یا مجراهای هوایی که به ریه ها منجر می شوند حمله کنند. این برونشیولیت نامیده می شود.  برونشیولیت ویروسی معمولا در نوزادان رخ می دهد. عفونت های ریه مانند ذات الریه معمولا خفیف هستند، اما می توانند جدی هم باشند، مخصوصا برای افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا مبتلا به بیماری های مزمن مانند انسدادی ریه (COPD) هستند .
 

علائم عفونت ریه از خفیف تا شدید متفاوت است. این بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله سن، سلامت کلی و اینکه آیا این عفونت توسط ویروس، باکتری یا قارچ ایجاد شده است. علائم ممکن است شبیه به سرماخوردگی یا آنفولانزا باشد، اما بیشتر از حد معمول ادامه پیدا می کنند.
 

سرفه کمک می کند تا بدن خود را از خلط مجراهای هوایی و ریه ها خلاص کنید. این خلط ممکن است حاوی خون باشد. هنگامی که به برونشیت یا ذات الریه مبتلا شدید، ممکن است همراه با سرفه های شدید و پی در پی خلط نیز داشته باشد و دارای رنگ متمایز باشند، از جمله:
- بی رنگ
- سفید
- سبز
- زرد
- خاکستری

سرفه ممکن است چند هفته حتی پس از بهبود علائم دیگر ادامه داشته باشد.
 

درد قفسه سینه ناشی از عفونت ریه اغلب به عنوان درد حاد یا شدید توصیف می شود. درد قفسه سینه هنگام سرفه یا نفس عمیق، بدتر می شود. گاهی اوقات درد های شدیدی نیز در قسمت وسط و بالای گردن احساس می شود.
 

تب به وجود می آید زیرا بدن تلاش می کند تا از عفونت جلوگیری کند. دمای طبیعی بدن معمولا حدود 98.6 درجه فارنهایت (37 درجه سانتیگراد) است. اگر عفونت ذات الریه داشته باشید، ممکن است تب تا 105 درجه فارنهایت (40.5 درجه سانتیگراد) افزایش یابد.

تب بالا بیش از 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتیگراد) اغلب باعث بروز بسیاری از علائم دیگر می شود مانند:
- تعریق
- لرز
- دردهای عضلانی
- کم آبی
- سردرد
- ضعف

اگر تب بیش از 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتیگراد) یا بیش از سه روز طول بکشد، باید حتما به پزشک مراجعه کنید.
 

هنگام عفونت ریه ممکن است به عفونت های عضلانی یا کمر هم مبتلا شوید. این درد عضله نامیده می شود. گاهی اوقات می توانید التهاب را در عضلات خود بیشتر کنید که در هنگام عفونت نیز می تواند باعث درد بدن شود.
 

آبریزش بینی و سایر نشانه های آنفولانزا، مانند عطسه، اغلب با عفونت ریه مانند برونشیت همراه هستند.
 

تنگی نفس بدان معنی است که شما هنگام تنفسی با مشکل روبه رو می شوید و یا به طور کامل نمی توانید نفس بکشید. اگر دچار تنگی نفس هستید حتما به پزشک مراجعه کنید.
 

هنگامی که از عفونت رنج می برید، معمولا احساس تنبلی و خستگی می کنید. استراحت در این زمان حیاتی است.
 

هنگامی که دارید دوش می گیرید، ممکن است صدای سوت و یا خس خس بشنوید. این باعث می شود که مجراهای هوایی تنگ یا ملتهب شوند.
 

به دلیل کمبود اکسیژن، لبها یا ناخن های تان ممکن است کمی بی رنگ باشند.
 

یکی از علائم هشداردهنده عفونت ریه صدای خس خس ریه ها است و همچنین به عنوان خس خس بیباسیلار شناخته می شود. پزشک می تواند این صداها را با استفاده از ابزار به نام استوتسکوپ بشنود.
 

برونشیت، ذات الریه و برونشیولیت سه نوع عفونت ریه است. آنها معمولا توسط یک ویروس یا باکتری ایجاد می شوند. شایع ترین میکروارگانیسم های مسئول برونشیت عبارتند از:
– ویروس هایی مانند ویروس آنفلوآنزا یا ویروس سنسیتیال تنفسی (RSV)
– باکتری هایی نظیر میکوپلاسما، ذات الریه، کلامیدیا، و سیاه سرفه.
 

– باکتری هایی مانند استرپتوکوک ذات الریه (شایع ترین)، آنفولانزا هموفیلی و مایکوپلاسما ذات الریه

– ویروس هایی مانند ویروس آنفلوآنزا یا RSV  به ندرت در  عفونت های ریه می توانند توسط قارچ هایی نظیر شش رشتاکی ( بیماری ریه در اثر استنشاق  پنبه نسوز) ، قارچ آبپاش یا هیستوپلاسما ایجاد شوند.

عفونت قارچی ریه بیشتر در افراد مبتلا به اسهال، سرطان یا HIV یا ازطریق مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی رایج است.
 

پزشک برای اولین بار سابقه پزشکی شما را دریافت، و در مورد نشانه های بیماری از شما سؤال می پرسد. ممکن است سوالاتی نظیر شغل، سفر اخیر یا قرار گرفتن در معرض حیوانات پرسیده شود. دکتر با دماسنج خود دمای بدنتان را اندازه گیری می کند و با قفسه سینه به خس خس گوش می دهد تا صداهای آن را بررسی کند.
 

– تصویربرداری، مانند اشعه ایکس قفسه سینه یا سی تی اسکن
– اسپیرمتری، ابزاریست که مقدار و زمانی تنفستان را در هوا اندازه می گیرد
– اکسیمتری پالس برای اندازه گیری میزان اکسیژن در خون
– نمونه برداری از تخلیه مخاط و یا بینی برای آزمایش بیشتر
– سواب گلو
– شمارش کامل خون (CBC))
– کلنی خون
 

برای رهایی از عفونت باکتری به آنتی بیوتیک نیاز دارید. عفونت قارچی ریه به درمان با داروهای ضد قارچی مانند کتوکونازول یا وریکونازول نیاز دارد. آنتی بیوتیک ها بر عفونت های ویروسی اثر نمی گذارند. اغلب اوقات، باید منتظر بمانید تا بدن به تنهایی به جنگ با عفونت برود.

در همین حال، می توانید از بدن در برابر عفونت محافظت کنید و با مراقبت های بعدی راحت تر باشید:
–  برای کاهش تب از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.
– آب زیاد بنوشید.
– چای داغ با عسل یا زنجبیل را امتحان کنید.
– آب نمک غرغره کنید.
– تا حد امکان استراحت کنید.
– برای ایجاد رطوبت در هوا از یک مرطوب کننده استفاده کنید.
– آنتی بیوتیک مصرف کنید.

برای عفونت شدید ریه، ممکن است برای بهبودی در بیمارستان بستری شوید. هنگام بستری شدن در بیمارستان در صورت تنگی تنفس ممکن است آنتی بیوتیک ها، مایعات داخل وریدی و درمان تنفسی را دریافت کنید.
 

عفونت های ریه در صورت عدم درمان، جدی می شوند. به طور کلی، اگر سرفه بیش از سه هفته طول بکشد، یا دچار تنفس هستید باید حتما به پزشک مراجعه کنید.

تب بر حسب سن متفاوت است. به طور کلی، شما باید این دستورالعمل ها را دنبال کنید:
 

اگر بیمار شما نوزاد است در در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:
– نوزاد شما کمتر از 3 ماه سن دارد، و دمای او بیش از 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) باشد.
– بین 3 تا 6 ماهه، تب بدنش  بالاتر از 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتی گراد) است و به نظر غیرعادی، بی حوصله و یا بیقرار باشد.
– بین 6 تا 24 ماهه، با تب بیش از 102 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتی گراد) و بیش از 24 ساعت طول می کشد.
 

اگر بیمار شما بچه  است در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:

– تبش بالاتر از 102.2 درجه فارنهایت (38.9 درجه سانتی گراد) باشد.
– بی خوابی یا بیقرار، و یا دارای سردرد شدید است.
– تب بیش از سه روز ادامه داشته باشد.
– دارای یک بیماری جدی پزشکی یا یک سیستم ایمنی خطرناک باشد.
 

در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:
– دمای بدن بیش از 103 درجه فارنهایت (39.4 درجه سانتیگراد) باشد.
– تب بیش از سه روز داشته باشد
– دارای بیماری جدی پزشکی یا یک سیستم ایمنی خطرناک داشته باشید

در صورتی که تب با هر یک از علائم زیر همراه باشد، باید برای درمان اضطراری به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید یا با شماره 115 تماس بگیرید:
– اختلال ذهنی
– مشکل تنفس
– گرفتگی گردن
– درد قفسه سینه
– تشنج
– استفراغ مداوم
– جوش پوستی غیر معمول
– توهم
– گریه بی قید و شرط در کودکان

اگر سیستم ضعف ایمنی،  تب، تنگی نفس یا سرفه همراه با خون دارید، به موقع به مراقبت های پزشکی اورژانسی بپردازید.

همه عفونت های ریه را نمی توان پیشگیری کرد، اما می توانید با دستورالعمل های زیر ریسک خود را کم کنید:
– دست های تان را مرتب بشوید.
– از تماس با صورت یا دهان بپرهیزید.
– از خوردن مواد غذایی و یا نوشیدنی های دهنی بپرهیزید.
– از بودن در مکان های شلوغ که ویروس می تواند به آسانی گسترش یابد، دوری کنید.
– تنباکو نکشید.
– برای جلوگیری از عفونت آنفلوآنزا هر سال آمپول  آنفولانزا دریافت کنید.

برای کسانی که در معرض خطر بیشتری هستند، بهترین راه برای جلوگیری از ذات الریه باکتریایی که شایع ترین گونه های باکتری است، استفاده از واکسن های زیر می باشد.

واکسن پنوموکوک PCV13-
پنوموکوکال PPSV23
واکسن پلی ساکارید

این واکسن ها برای موارد زیر توصیه می شود:
- نوزاد
- سرباز
- بزرگسالان
- افراد سیگاری
- افراد با شرایط حاد

منبع: سایت دکترسلام