عجب دارم گر او حالم نداند شاعر : خواجوي کرماني که مشک و بي زري پنهان نماند عجب دارم گر او حالم نداند اگر رحمت نمايد مي‌تواند يقينم کان صنم بر ناتوانان گرم او دل دهد...

کس حال من سوخته جز شمع نداند شاعر : خواجوي کرماني کو بر سر من شب همه شب اشک فشاند کس حال من سوخته جز شمع نداند کز سوخته حالي بمن سوخته ماند دلبستگي هست مرا با وي از آنروي...

سريست مرا با تو که اغيار نداند شاعر : خواجوي کرماني کاسرار مي عشق تو هشيار نداند سريست مرا با تو که اغيار نداند از شوق خطت نقطه ز پرگار نداند در دايره‌ي عشق هر آنکس که...

در ديده جز آن ماه دلافروز نيامد شاعر : خواجوي کرماني آن ترک ختائي بچه آيا چه خطا ديد در ديده جز آن ماه دلافروز نيامد خورشيد چو رسمست که هر روز برآيد کامروز علي رغم بدآموز...

بنگر اي شمع که پروانه دگر باز آمد شاعر : خواجوي کرماني از پي دل بشد و سوخته پر باز آمد بنگر اي شمع که پروانه دگر باز آمد رفت و صد باره از آن سوخته‌تر باز آمد گرچه سر...

يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد شاعر : خواجوي کرماني وگر از پاي درافتاد بسر باز آمد يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد که چو دريا شد و چون کان گهر باز آمد ظاهر آنست کزين...

مراد بين که به پيش مريد باز آمد شاعر : خواجوي کرماني بشد چو جوهر فرد و فريد باز آمد مراد بين که به پيش مريد باز آمد بفال سعد برفت و سعيد باز آمد سعادتيست که آنکس که سعد...

شکر تنگ تو تنگ شکر آمد شاعر : خواجوي کرماني حلقه‌ي لعل تو درج گهر آمد شکر تنگ تو تنگ شکر آمد بشکر خنده‌ي شيرين چو در آمد لبت از تنگ شکر شور برآورد قامت خويشتنم در...

از صومعه پيري بخرابات درآمد شاعر : خواجوي کرماني با باده پرستان بمناجات درآمد از صومعه پيري بخرابات درآمد در دير مغان رفت و بطاعات درآمد تجديد وضو کرد بجام مي و سرمست...

وقت صبوح آن زمان که ماه برآمد شاعر : خواجوي کرماني شاه من از طرف بارگاه برآمد وقت صبوح آن زمان که ماه برآمد روز سپيد از شب سياه برآمد کاکل عنبر شکن ز چهره برافشاند ...