شادي به روزگار گدايان کوي دوست شاعر : سعدي بر خاک ره نشسته به اميد روي دوست شادي به روزگار گدايان کوي دوست ننشيند از کشيدن خاطر به سوي دوست گفتم به گوشه‌اي بنشينم ولي...

آب حيات منست خاک سر کوي دوست شاعر : سعدي گر دو جهان خرميست ما و غم روي دوست آب حيات منست خاک سر کوي دوست فتنه در آفاق نيست جز خم ابروي دوست ولوله در شهر نيست جز شکن زلف...

مرا تو غايت مقصودي از جهان اي دوست شاعر : سعدي هزار جان عزيزت فداي جان اي دوست مرا تو غايت مقصودي از جهان اي دوست که ياد مي‌نکند عهد آشيان اي دوست چنان به دام تو الفت...

ز حد گذشت جدايي ميان ما اي دوست شاعر : سعدي بيا بيا که غلام توام بيا اي دوست ز حد گذشت جدايي ميان ما اي دوست به تيغ مرگ شود دست من رها اي دوست اگر جهان همه دشمن شود ز...

تا دست‌ها کمر نکني بر ميان دوست شاعر : سعدي بوسي به کام دل ندهي بر دهان دوست تا دست‌ها کمر نکني بر ميان دوست سيبي گزيدن از رخ چون بوستان دوست داني حيات کشته شمشير عشق...

اي پيک پي خجسته که داري نشان دوست شاعر : سعدي با ما مگو بجز سخن دل نشان دوست اي پيک پي خجسته که داري نشان دوست يا از دهان آن که شنيد از دهان دوست حال از دهان دوست شنيدن...

اين مطرب از کجاست که برگفت نام دوست شاعر : سعدي تا جان و جامه بذل کنم بر پيام دوست اين مطرب از کجاست که برگفت نام دوست جان رقص مي‌کند به سماع کلام دوست دل زنده مي‌شود...

صبح مي‌خندد و من گريه کنان از غم دوست شاعر : سعدي اي دم صبح چه داري خبر از مقدم دوست صبح مي‌خندد و من گريه کنان از غم دوست تا تبسم چه کني بي‌خبر از مبسم دوست بر خودم...

گفتم مگر به خواب ببينم خيال دوست شاعر : سعدي اينک علي الصباح نظر بر جمال دوست گفتم مگر به خواب ببينم خيال دوست عيدست و آنک ابروي همچون هلال دوست مردم هلال عيد بديدند...

صبحي مبارکست نظر بر جمال دوست شاعر : سعدي بر خوردن از درخت اميد وصال دوست صبحي مبارکست نظر بر جمال دوست برخاستم به طالع فرخنده فال دوست بختم نخفته بود که از خواب بامداد...