فلسفه‌ی عرفان به معنای فلسفه‌ی تجربه‌ی عرفانی، رشته‌ی نوبنیادی است که پیشینه‌ای بیش از دو قرن ندارد و این پیشینه نیز از غرب گذر کرده است. از این رو شاید چندان نباید انتظار داشت که در سنت عرفان اسلامی

در توصیف مآخذ فلسفه‌ی تجربه‌ی عرفانی برآنیم که نخست به روش اثر اشاره، آن‌گاه محتوای محوری هر یک از فصول اثر بیان و سپس شاخصه و جایگاه آن اثر از حیث وجود دیدگاهی نو و خاص که نویسنده در آن درج

پژوهشگران علوم دینی در مطالعه‌ی آثاری در باب ارزش‌های الهی و کمالات انسانی که در تمدن اسلامی نوشته شده است، به دو گونه آثار نظام‌مند و سازوار برخوردند: آثار عرفانی به مثابه‌ی آیینه‌ی علم سلوک و دیگری،...

عرفان نظری، عرفان علمی است که به عنوان ترجمان تجربه عارفانه در ساحت هستی‌شناسی شهودی جای دارد و در عرف به آن علم حقایق و مشاهده و مکاشفه گویند.

تجربه‌ی عرفانی از جمله مقولاتی است که این شأنیت و قابلیت را دارد که از آن احکامی را برداشت و استنباط کرد و آن احکام را به عنوان مسائل دانش فلسفه‌ی تجربه‌ی عرفانی چید و به روش عقلی به تحلیل و تبیین‌شان...

در آغاز باید به چیستی دانش درجه اول و درجه دوم پاسخ گفت. بنا به تحقیق انجام شده، چند دیدگاه در این باره وجود دارد:

به تحقیق این سخن از سر خردورزی است که اگر عرفان با همه‌ی اصول و مبانی آن پایه‌ی عقلی نداشته باشد، هیچ حجیتی نخواهد داشت و از هرگونه واقعیتی تهی خواهد بود و به منزله‌ی ذوق‌ورزی‌های بی‌پایه و شاید

فلسفه‌ی مضاعف، دانش کلی عقلی نظری است که فرانگرانه بر واقعیت مرکب علمی نظارت می‌کند. از جمله‌ی این واقعیت‌ها عرفان است؛ لذا فلسفه‌ی عرفان دانشِ کلی عقلی نظری فرانگر به کل عرفان است، چه عرفان،

عرفان پژوهان هر یک با رویکردی خاص به تعریف عرفان پرداخته‌اند که طرح و تبیین آن تعاریف را باید در جای دیگر پی گرفت؛ اما برای شناخت فلسفه‌ی عرفان به ضرورت باید مفهوم عرفان به اجمال بررسی شود. به

از درمان كودك بیمارش ناامید شده بود كه داوری هیچ حكیمی ‌در او كارگر نیفتاده بود. تا این كه در اوج ناامیدی نشانی عطّاری را در بازار نیشابور به او داده بودند. می‌گفتند این عطار هم تن را شفا می‌دهد و هم روح...