پیش از پرداختن به کورنی و بررسی کلاسیسیزم، مایلم به اجمال بپردازم به مفهوم رواقیگری و توجه خواننده را جلب کنم به کتابی از بازیل ویلی به نام اخلاقیان انگلیسی (1964) که درباره ی تأثیر سنت فلسفی یونان (بعد...

شور و شوق فرانسه در قرن شانزدهم چندان نیاز به توضیح ندارد. بازیابی سریع دوران باستان و گنجینه های آن مصادف شد با جنگ با مدرسیگری. نوافلاطون گرایی در اوج بود و پترارک صاحب نفوذ بیش از حدی در سانه (1)

در قرن شانزدهم منتقدان ادبی در فرانسه و انگلستان دلمشغولیهایی داشتند. ارزشیابی متنهای یونانی و رومی که به تدریج در دسترس قرار می گرفتند به بحث دامن می زد و یونان از تأثیرگذاری در نمایشنامه نویسان باز نمی...

مارسیلیو فیچینو که کوشیده بود افلاطون گرایی را با مسیحیت آتش بدهد در سال 1499 درگذشت، ولی پیش از آن اغلب آثار ادبی مهم دوران باستان را کسانی مانند والاّ، پیکو دلاّ میراندولا، ویدا، پولیتسیانو و خود فیچینو...

واترز: حرف بر سر خود شوخی نیست. حرف بر سر چیزی است که پشت شوخی پنهان می شود. نوع نگاه. کمدین واقعی آدمی است که جرئت دارد. جرئت دارد چیزی را بییند که شنوندگان او از آن رو می گردانند؛ می ترسند حرفش را

همه چیز افسانه است و همه چیز حقیقت دارد، چون ما ناگریزیم که پوسته های توخالی زاییده ی توهمات و احساساتمان را حقیقت بینگاریم. توهم چه بسا زیبا باشد، اما فریبِ خیال پردازیِ بیش از حد همیشه سرانجامش گریه...

شیطان: این نیروی معجزآسای زندگی که تو بدان می بالی نیروی مرگ است. انسان قدرتش را با ویگرانگریش می سنجد. ... همه جا همین طور است. عالی ترین نوع ادبی تراژدی است، که همه در پایان آن کشته می شوند.

بالندگی رمانتیسیزم در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم تأثیر محسوسی در قالب نمایشنامه ها به طور اعم و ساختار و سیر تحول تراژی کمدی به طور اخص داشت. در نمایشنامه های طنزآلود دوره ی جاکوبی شاهد استفاده...

شیمِن: با این همه آتش سوزان عشق در دل، که راه بر خشم می بندد، باید که انتقام خون پدر را بگیرم؛ ولی با همه ی ضرورت این تکلیف شاق، یگانه آرزوی من این است که کاری از پیش نبرم.

اگر همینگ و کاندل برخی از نمایشنامه های شکسپیر را به سختی می توانند در دسته ی مشخصی جای دهند -وتروئیلوس و کرِسیدا را بین تاریخ و تراژدی می گذارند و سیمبِلین را تراژدی می نامند- همین مشکل را با مارلو هم...