راز نانوساختارهای بال پروانه ها کشف شد
منبع:خبرگزاری مهر
گروهی از دانشمندان هلندی با کمک یک میکروسکوپ الکترونیکی ویژه موفق شدند نانو ساختارهای هندسی و رنگهای خیره کننده بالهای پروانه را تشریح کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، تیمی از فیزیکدانان هلندی دانشگاه "گرونینگا" موفق شدند راز زیبایی بال پروانه ها را که دارای خطوط رنگی خیره کننده، چشمهای کاذب و اشکال هندسی است با کمک یک میکروسکوپ الکترونیکی ویژه کشف کنند.
این دانشمندان با مشاهده جزئیات بالهای بعضی از گونه های "کاولایای سفید" که پروانه های خانواده Pieridae هستند به بررسی این نکته پرداختند که رنگها از این ساختارهای نانومتری چگونه تاثیر می گیرند.
به گفته این دانشمندان، بالهای پروانه ها از تعداد زیادی فلسهای رنگی پوشیده شده است که هر یک از آنها در حدود 50 در 250 میکرون هستند. این ساختارها را در یک تصویر مایکروسکوپی می توان همانند پیسکلهای دوربینهای دیجیتال تصور کرد.
ساختار این فلسها که از گونه ای به گونه دیگر تغییر می کند در عین حال دارای تعداد زیادی ویژگیهای کلی مشترک است. به طوری که در هر یک از این فلسها یکسری شیار موازی و طولانی وجود دارد که فاصله میان آنها در حدود یک تا دو میکرون است و رنگ و درخشش آنها بستگی به نوری دارد که روی این نانو ساختارها تابیده و جذب هریک از این دانه های رنگی می شود.
همچنین روی هر بال را دوباره دو لایه فلسی می پوشانند. این لایه ها کمک می کنند که نور با شدت بیشتری منعکس شوند و اثربخشی بیشتری داشته باشند.
به علاوه این محققان موفق شدند با کمک این میکروسکوپ الکترونیکی توضیح دهند که چرا پروانه های نر ژاپنی نسبت به گونه مشابه اروپایی توانایی بیشتری در شناسایی جفت خود دارند.
در حقیقت پروانه های ماده ژاپنی در بالهای خود با فقدان یک نوع دانه رنگی مواجهند. این رنگ پرتوهای فرابنفش را جذب می کند. در حالی که رنگدانه در جنس نر این گونه وجود دارد. این تفاوت نانویی که در پروانه های نر اروپایی وجود ندارد، موجب شده است که این پروانه ها نسبت به گونه ژاپنی توانایی کمتری در شناسایی جفت مناسب خود داشته باشند.
به گزارش خبرگزاری مهر، تیمی از فیزیکدانان هلندی دانشگاه "گرونینگا" موفق شدند راز زیبایی بال پروانه ها را که دارای خطوط رنگی خیره کننده، چشمهای کاذب و اشکال هندسی است با کمک یک میکروسکوپ الکترونیکی ویژه کشف کنند.
این دانشمندان با مشاهده جزئیات بالهای بعضی از گونه های "کاولایای سفید" که پروانه های خانواده Pieridae هستند به بررسی این نکته پرداختند که رنگها از این ساختارهای نانومتری چگونه تاثیر می گیرند.
به گفته این دانشمندان، بالهای پروانه ها از تعداد زیادی فلسهای رنگی پوشیده شده است که هر یک از آنها در حدود 50 در 250 میکرون هستند. این ساختارها را در یک تصویر مایکروسکوپی می توان همانند پیسکلهای دوربینهای دیجیتال تصور کرد.
ساختار این فلسها که از گونه ای به گونه دیگر تغییر می کند در عین حال دارای تعداد زیادی ویژگیهای کلی مشترک است. به طوری که در هر یک از این فلسها یکسری شیار موازی و طولانی وجود دارد که فاصله میان آنها در حدود یک تا دو میکرون است و رنگ و درخشش آنها بستگی به نوری دارد که روی این نانو ساختارها تابیده و جذب هریک از این دانه های رنگی می شود.
همچنین روی هر بال را دوباره دو لایه فلسی می پوشانند. این لایه ها کمک می کنند که نور با شدت بیشتری منعکس شوند و اثربخشی بیشتری داشته باشند.
به علاوه این محققان موفق شدند با کمک این میکروسکوپ الکترونیکی توضیح دهند که چرا پروانه های نر ژاپنی نسبت به گونه مشابه اروپایی توانایی بیشتری در شناسایی جفت خود دارند.
در حقیقت پروانه های ماده ژاپنی در بالهای خود با فقدان یک نوع دانه رنگی مواجهند. این رنگ پرتوهای فرابنفش را جذب می کند. در حالی که رنگدانه در جنس نر این گونه وجود دارد. این تفاوت نانویی که در پروانه های نر اروپایی وجود ندارد، موجب شده است که این پروانه ها نسبت به گونه ژاپنی توانایی کمتری در شناسایی جفت مناسب خود داشته باشند.
