الگوي رشد كودك از آغاز تولد تا يك سالگي
نویسنده : پگاه امير ديواني
تمامي اعمال و رفتار كودكان تابع الگويي است كه معمولا كودكان از اين الگو تبعيت مي كنند اما اگر كودكي وجود داشته باشد كه تمام اعمالش و يا حتي نيمي از آنها در چارچوب اين الگو نگنجد، نبايد در سلامت و تندرستي و ميزان رشد او ترديدي به خود راه داد.
هنگامي كه بلندش مي كنيد كودك بدن خود را سفت مي كند.
سرش را مي چرخاند اما نمي تواند آن را بلند كرده و نگه دارد.
به صورت افراد و اشياء در حال حركت خيره مي شود.
از نوازش كردنش لذت مي برد.
هنگامي كه كودك روي شكم خوابيده مي تواند سرش را بلند كند.
نور در حال حركت را دنبال مي كند.
دستانش را مي شناسد.
لبخند مي زند و از جمع لذت مي برد.
شروع به تف كردن مي كند.
اشياء در حال حركت را دنبال مي كند.
حباب هايي در دهان ايجاد مي نمايد و از صداهاي خودش لذت مي برد (از آغون آغون كردن)
نسبت به صدا عكس العمل نشان مي دهد، به خصوص صداهايي كه بلند باشند.
هنگامي كه محافظي در پشتش قرار گيرد، مي نشيند، سرش را نگه مي دارد.
دستانش را براي گرفتن اشياء باز مي كند اما نمي تواند خودش چيزي را بگيرد.
نوري را كه به طرف بالا و پايين و از راست به چپ حركت مي كند، دنبال مي نمايد.
مي خندد، چهره هاي آشنا را تشخيص مي دهد، از توجه و مواظبت لذت مي برد.
وقتي به پشت مي خوابد، پاهايش را در دهانش مي گذارد.
سرش را راست نگه مي دارد.
به دنبال منبع توليد صدا مي گردد.
حباب ايجاد مي كند.
به عكس خودش در آينه لبخند مي زند، به نظرش چيز جالبي مي رسد.
وقتي چيزي را مي خواهد، گريه مي كند.
اولين دندان هايش درمي آيند (دو تا جلو در فك پايين).
از هر دو دستش استفاده مي كند.
به تنهايي مي نشيند.
خودش غلت مي زند.
با دقت به تيك تاك ساعت گوش مي دهد.
دو شيء متفاوت را از هم تشخيص مي دهد.
دو تا دندان جلوي بالا در مي آيند.
به آساني مي غلتد.
بدون كمك كسي يا چيزي مي نشيند.
شروع به سينه خيز رفتن مي كند.
دو كلمه «مامان» و «بابا» را بر زبان مي آورد.
صورت ها را تشخيص مي دهد.
به آنچه اتفاق مي افتد، توجه مي كند.
با انگشتانش غذا مي خورد.
دست مي زند.
چهار دست و پا مي رود. با اتكا به اسباب و اثاثيه، خودش را روي پاهايش مي كشد.
با اسباب بازي هايش حرف مي زند.
از كارهاي افراد تقليد مي كند.
لغات و درخواست هاي ساده را مي فهمد.
اسمش را مي فهمد.
هر چيز كوچكي را با انگشت شست و اشاره اش مي گيرد.
كشف و شناخت محيط اطرافش را آغاز مي كند.
وزنش به سه برابر هنگام تولد مي رسد.
اولين دندان آسياب ظاهر مي شود.
راه مي رود.
صفحات كتاب را ورق مي زند، از پاره كردنشان لذت مي برد.
سعي مي كند كفش خود را بپوشد.
حباب ايجاد مي كند.
مي تواند اشياء را بشناسد و بفهمد به چه كسي تعلق دارد.
به آنچه مي خواهد، اشاره مي كند.
خودش غذا مي خورد.
با دميدن در بيني اش صدا ايجاد مي كند.
معني كلمه «نه» را مي فهمد.
منبع: بنیاد اندیشه های اسلامی
/س
1 ماهگي
2 ماهگي
3 ماهگي
4 ماهگي
5 ماهگي
7-6 ماهگي
9-8 ماهگي
11-10 ماهگي
12 ماهگي
منبع: بنیاد اندیشه های اسلامی
/س
