در برابر مشکلات روزمره، دویدن یا پیاده روی در مکانی مناسب، هیجانات را کاهش می دهد، نگرانی ها کم شده و اثر آن‌ها خنثی می گردد، که نتیجه آن احساس خوب و مثبت، و افزایش قدرت ذهنی است. مهم ترین توصیه روانشناسان برای کنترل نگرانی از بیماری یا وقوع بیماری به افراد ورزش کردن است. ورزشی که اتحاد بین جسم، ذهن، و روح به وجود می آورد، شامل حرکات نرمشی و فیزیکی سبک است که سبب آرامش بخشی هست و نشاط جسمی و ذهنی را در مواجهه با استرس های خلق الساعه عصر جدید پیش روی انسان قرار می دهد. با ورزش کردن، ما با حالتی شاداب و با حس قدرتمند بودن در برابر استرس زندگی روزانه به دنیای واقعی برمیگردیم.
ورزش در بدن هورمون‌هایی را آزاد می کند که احساس نشاط و سلامت به بدن می دهد. به نظر می رسد ورزش جدی، تولید اندروفین‌ها (Endorphins - کشنده درد) را که موادی شبیه مورفین هستند در بدن افزایش میدهد. حالت نشاطی که بسیاری اشخاص پس از انجام دادن ورزش بسیار شدید در خود احساس میکنند، بدین علت است که غلظت آندروفین ها در مغز به حد بالایی رسیده است.
پژوهشگران اظهار کرده اند غلظت‌های بالای اندروفین، ممکن است موجب کاهش فشار عصبی و دردی شود که بسیاری کسان در حین فعالیت بدنی شدید یا پس از آن احساس میکنند. در جوانی و اقتدار، شادی و نشاط، کمابیش وجود دارد. با ورزش، شاد بودن را شیوه زندگی خود قرار دهیم تا در روزهای پیری آرامش بیشتری داشته باشیم.
اعتیاد به مواد مخدر و الکل، نوعی حیات مصنوعی است، چون تولیدش، محصول فن آوری و صنعت است، و فرد معتاد از حیات واقعی فاصله می گیرد و ورزش از بهترین وسایل برای پیشگیری از بروز اعتیاد (سیگار و الکل و مواد مخدر و...) و انحراف های اخلاقی در حفظ حیات طبیعی و سلامت است. ورزش اولا: روشی عمده برای سازگاری با اضطراب، و اصلی کلی برای تغییر رفتار است، و ثانیا: اعتماد به نفس و برقراری ارتباط برتر با دیگران را در فرد تقویت میکند.
هرچند ادله اولیه زیادی برای اعتیاد وجود دارد، اما نهایتا معتادان بهانه معنا داری مثل مصایب روانی، اجتماعی را برای توجیه انحراف خود مطرح میکنند تا علتی فراخود برای اقناع خانواده یا جامعه مهیا سازند.ورزش این مسائل روانی را بهتر حل می کند. یکی از راههای حل مسئله، رابطه بین استخوان و درمان تنش های روانی است. ورزش از طریق تقویت استخوان و گردش خون، مغز استخوان را پوشش می دهد و آن را تقویت می کند، اما اخیر دانشمندان رابطه ای بین مغز استخوان و درمان اختلال‌های روانی کشف کرده اند که یک بار دیگر تأثیر ورزش بر روح و روان را اثبات می کند.
در افراد سیگار به دست، ورزش کمک می کند از یک سو فرد زودتر آرامش روحی پیدا کند و از سوی دیگر ریه و عروق از نیکوتین و آثار آن زودتر پاکسازی شود.برخی افراد، خصوصا مردان جوان، با اعتماد کاذب به قدرت و سلامت خود، برای مخفی کردن یا گریز از فشارهای موجود زندگی به سیگار و الکل پناه می برند، اما بدون آنکه بتوانند مسائل روانی را حل کنند، بر مشکلات جسمی خود نیز می افزایند. اینان پس از پی بردن به اشتباه خود و پس از ترک سیگار به خوردن آدامس و تخمه و آجیل و... پناه می برند، ولی دیدگاه کارشناسی این است که بهترین جایگزین سیگار، کار، پیاده روی و ورزش است.
ورزش از این نظر که عامل تعادل شخصیت در نظر گرفته شده است، در پیشگیری یا مبارزه با اعتیاد بسی مؤثر است. از بعد روانی - اجتماعی، افکار عمومی اساسا دو وظیفه برای فعالیت ورزشی قائل است: این انتظارها، از یک طرف شهروند خوب بودن، اطاعت از قوانین (بهنجار بودن)، و حتی تسلط بر نفس است، و از طرف دیگر امکان فرونشستن تنش‌هایی است که فرد در سایه استرس های حاصل از زندگی مدرن احساس میکند.تأثیر ورزش به مثابه یک عامل اجتماعی شدن یا عامل تغییر رفتار اجتماعی بر معتادان احتمالی از این نظر مهم است که می تواند فرد را به اتخاذ تصمیمات برای تعادل شخصیتی وادارد.
ورزش علاوه بر کاهش تنش‌ها و ایجاد انرژی مثبت و انحراف فکری فرد از مقوله اعتیاد، مقدار مشخصی از اوقات فراغت وی را نیز جبران میکند. اوقات فراغتی که تا اندازه‌ای زمینه‌های ولگردی و اعتیاد را فراهم می سازد بر اثر ورزش کاهش می‌یابد و قضیه «زمان» را در پروسه گرایش به سوی اعتیاد و زیاده روی منتفی می‌سازد. ضعف شخصیتی و اوقات فراغت فراوان، دو عامل اساسی کجروی و اعتیاد هستند که به وسیله ورزش جبران می شوند.
منبع: رمز سلامت و طول عمر، حسین حسنی، صص149-144، مؤسسه بوستان کتاب، قم، چاپ اول، 1391
