نشانه‌ های زرد زخم چیست؟

از نشانه‌ ها و علائم متداول زرد زخم می‌توان به زخم‌ های قرمز رنگی اشاره کرد که به‌ سادگی پاره می‌ شوند، ترشحاتی از آنها خارج می‌شود و پوسته زخم‌ ها به رنگ زرد در می‌ آید. زخم‌ها معمولا در اطراف دهان و بینی شکل می‌گیرند، اما از طریق انگشتان به قسمت‌های دیگر بدن و همچنین لباس‌ها و وسایل شخصی فرد مثل حوله هم منتقل می‌شوند. خارش و آزردگی ناشی از زخم زرد معمولا چندان شدید نیست.

نوع دیگری از زرد زخم موسوم به ایمپتیگوی بولوس (bullous impetigo) وجود دارد که باعث تشکیل تاول‌های بزرگ‌تری روی بدن نوزادان و خردسالان می‌شود. شکل پیشرفته‌تر زخم زرد هم اِکتیما نام دارد. در این شکل از بیماری، زخم‌های پوستی عمیق‌ترند. زخم‌های پرآب و چرکی اکتیما دردناک هستند و به جراحت‌های وخیم‌تر تبدیل می‌شوند.

اگر درباره ابتلای فرزندتان به زرد زخم دچار تردید هستید، به پزشک خانوادگی، پزشک عمومی یا متخصص پوست مراجعه کنید.

دلایل بروز زرد زخم چیست؟

تماس با میکروب این بیماری از طریق ارتباط با فردی مبتلا یا لمس کردن وسایل او مثل ملحفه، حوله و حتی اسباب‌بازی‌هایش هم باعث درگیر شدن با زرد زخم می‌شود.

عوامل ابتلا به زرد زخم

عواملی که ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند به شرح زیر هستند:

سن

این مشکل معمولا در کودکان بین دو تا شِش سال رخ می‌دهد؛

محیط‌های شلوغ

انتقال بیماری‌های پوستی معمولا در محیط‌های شلوغ مانند مدرسه و مهدکودک بیشتر است؛

آب و هوای گرم و مرطوب

شیوع زرد زخم در محیط‌های گرم و مرطوب یا در تابستان‌ها بیشتر است؛

انجام برخی از ورزش‌ها

انجام برخی از ورزش‌ها مانند کشتی و فوتبال که تماس بدنی افراد با هم زیاد است نیز می‌تواند موجب بروز زرد زخم شود؛

شکاف و بریدگی پوستی

باکتری‌های این بیماری از طریق شکاف ناشی از زخم و گزیدگی یا بریدگی هم وارد پوست می‌شوند.

بزرگسالان مبتلا به دیابت یا کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند هم بیشتر در خطر ابتلا به اکتیما هستند.

عوارض و خطرات ناشی از زرد زخم چیست؟

زرد زخم معمولا بیماری خطرناکی نیست و زخم‌های ناشی از آن در حالت عفونت نه‌چندان جدی و بدون جراحت‌های سنگین، درمان می‌شوند. از خطرات نادر این بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

سلولیت (عفونت بافت)

عفونت‌های جدی و شدید، بافت‌های زیر پوست را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند به جریان خون یا گره‌های لنفاوی بدن وارد شود. اگر سلولیت درمان نشود، خطر مرگ هم وجود خواهد داشت.

مشکلات کلیوی

یکی از انواع میکروب‌هایی که زرد زخم ایجاد می‌کند باعث بروز مشکلات کلیوی هم می‌شود.

جراحت

زخم‌های ناشی از زرد زخم می‌توانند موجب بروز جراحت شوند. 1

انواع زرد زخم

زردزخم انواع مختلفی دارد. وجه تمایز انواع زرد زخم، علل و علائم آن‌ها هستند.

زرد زخم غیرتاولی

این نوع زرد زخم، که به آن زرد زخم مسری هم گفته می‌شود، شایع‌ترین زرد زخم در کودکان بوده و بسیار مسری است. این نوع زرد زخم معمولاً با ظهور تاول‌های قرمزی در اطراف دهان و بینی شروع می‌شود.

این تاول‌ها می‌ترکند و رَش قرمزی به جا می‌گذارند که ترشح داشته و بعداً دلمه می‌بندد. این رش، ممکن است خارش داشته باشد اما دردناک نیست.

زرد زخم غیرتاولی باعث تورم گره‌های لنفاوی (غدد لوبیا مانندی که برای مقابله با عفونت به بدن کمک می‌کنند) نیز می‌شود.

زرد زخم تاولی

زرد زخم تاولی نوع نادرتری از این اختلال است که باعث ظاهر شدن تاول‌های بزرگتر روی بالا تنه نوزادان و کودکان خردسال می‌شود.

این نوع زرد زخم بیشتر در میان کودکان زیر دو سال شایع است. تاول‌ها معمولاً ابتدا روی بالا تنه، دست‌ها و پاها ظاهر می‌شوند.

این تاول‌ها اوایل شفاف هستند اما بعداً کدر می‌شوند.

معمولاً تاول‌های ناشی از زرد زخم تاولی بیشتر از تاول‌های ناشی از سایر انواع زرد زخم دوام دارند. عموماً نواحی اطراف تاول‌ ها قرمز است و خارش دارد.

اکتیما

اکتیما که نوع جدی‌تر از زرد زخم است، به عمق پایین‌تری از پوست نفوذ می‌کند (و باعث ایجاد تاول‌های پر از مایع یا چرکی می‌شود که به زخم‌های عمیقی تبدیل می‌شوند).

اکتیما جدی‌ترین نوع زرد زخم است زیرا علاوه بر لایه بالایی پوست بر لایه دوم آن نیز تأثیر می‌گذارد.

معمولاً تاول‌های دردناک بوده و به زخم‌های باز و ناراحت کننده‌ای تبدیل می‌شوند.

همچنین ممکن است گره‌های لنفاوی ورم کرده و بافت اسکار(جوشگاه) تشکیل شود. 2

پیشگیری

تمیز نگه داشتن پوست بهترین راه برای حفظ سلامت آن است. برای کمک به پیشگیری از گسترش زردزخم به دیگران بهتر است هر کدام از موارد زیر را رعایت کنید:

به آرامی محل‌های آسیب دیده را با صابون ملایم و آب بشویید و سپس با گاز آن را بپوشانید.

هر روز لباس‌های آلوده، پارچه‌ها و حوله را بشویید و آنها را با هیچ کس دیگری در خانواده تان به اشتراک نگذارید.

هنگام استفاده از پماد آنتی بیوتیکی دستکش‌ها را بپوشید و دست‌ها را بعدا بشویید.

کوتاه کردن ناخن‌های کودکان به منظور جلوگیری از آسیب ناشی از خارش.

به طور مرتب دست‌ها را بشویید.

کودک خود را تا زمانی که پزشک شما می‌گوید بیماری اش مسری نیست، در خانه نگه دارید.

تشخیص

پزشک با بررسی ناحیه آسیب دیده، زرد زخم را به راحتی می‌تواند تشخیص دهد. معمولا انجام آزمایشات به طور کلی لازم نیست و پزشک معمولا از بیمار، والدین یا مراقبان بیمار یا کودک در مورد هر گونه بریدگی، خراشیدگی یا نیش حشرات در ناحیه آسیب دیده خواهد پرسید.

پزشک همچنین سعی خواهند کرد تا ببینند آیا زرد زخم با بیماری‌های پوستی دیگری مانند جرب همراه است یا خیر.

با این حال تست‌های بیشتر ممکن است در هرکدام از شرایط زیر انجام شود:

اگر علائم شدید باشد و به بسیاری از نواحی بدن گسترش یافته اند.

اگر بیمار به درمان پاسخ نمی‌دهد.

درمان

هدف از درمان زرد زخم سرعت بخشیدن به بهبود زخم، بهتر شدن ظاهر پوست، و جلوگیری از عوارض و گسترش عفونت می‌باشد.

درمان نیز به نوع زرد زخم و شدت علائم بستگی دارد. اگر عفونت خفیف باشد، ممکن است پزشک فقط پوست را تمیز نگه دارد و در مواردی که عفونت شدید‌تر باشد ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشد. درمان ‏زرد زخم به طور معمول آنتی بیوتیک موضعی یا خوراکی است.

آنتی بیوتیک‌های موضعی شامل پماد یا کرم‌هایی است که به طور مستقیم بر روی پوست اعمال می‌شوند.

پزشک ممکن است یک پماد موپیروسین تجویز کند، مانند باکتروبان. قبل از استفاده از پماد باید پوسته‌ها را به آرامی برداشت تا آنتی بیوتیک بتواند به پوست نفوذ کند. بنابراین بهتر است قبل از مصرف آنتی بیوتیک موضعی، نواحی آسیب دیده پوست را با آب گرم و صابون بشویید.

در صورت امکان دستکش لاتکس باید هنگام استفاده از کرم استفاده کنید و سپس دست‌ها را کاملا بشوید. بیمار باید به مدت ۷ روز به درمان پاسخ دهد.

آنتی بیوتیک‌های خوراکی نیز زمانی تجویز می‌شوند که وسعت درگیری زیاد بوده یا اینکه بیمار به آنتی بیوتیک موضعی پاسخ نداده باشد.

نوع آنتی بیوتیک بستگی به شدت و عفونت، و همچنین عوامل دیگر، از جمله وضعیت پزشکی بیمار و اینکه آیا فرد آلرژی دارد یا خیر، بستگی دارد.

مصرف یک دوره آنتی بیوتیک معمولا حدود ۷ روز طول می‌کشد. مهم است که دوره را کامل مصرف کنید، حتی اگر علائم خیلی زود از بین بروند زیرا کمک می‌کند تا از تکرار عفونت جلوگیری کند و مقاومت‌های آنتی بیوتیکی کمتر ایجاد شود.

کودک شما می‌تواند ۲۴ ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیک یا زمانی که زخم‌ها از بین رفته و بهبود پیدا کرده اند به روال عادی زندگی برگردد و به مدرسه برود.

تغییر شیوه زندگی و درمان خانگی

برای عفونت‌های جزئی که به نواحی دیگربدن گسترش نیافته اند، می‌توانید درمان زخم‌ها را با کرم آنتی بیوتیکی بدون نسخه یا پماد حاوی باسیتراسین امتحان کنید. قرار دادن یک باند نچسب در این ناحیه می‌تواند به جلوگیری از گسترش زخم‌ها کمک کند. 3

پی نوشت:
1.www.chetor.com
2.www.dradibi.ir
3.www.doctoreto.com