بنای قبلی که از خشت و گل بود، در سال ۱۳۶۹ خورشیدی توسط یکی از اهالی شهر به نام غلام بن عبدالله تخریب و به جای آن بنای کنونی که از جنس سنگ و گچ و به ابعاد ۳×۵ متر است، ساخته شد. تنها در ورودی اش از طرف مشرق باز می شود و بر فراز آن، گنبد کی ساده استوار است. در وسط اتاق، قبری گچی به ابعاد 95 در 195 سانتی متر و بدون سنگ قبر و ضریح وجود دارد که روی آن پارچه ای سبز کشیده شده است.
مدفون در این بقعه، شاهزاده محمد معروف به شاه زندو است که البته به آن شاه زندان و شاه زین الدین هم می گویند. ظاهرة صحیح آن، شاه زندو باشد. از سلسله نسب و اجداد ایشان، اطلاع دقیقی حاصل نشد با این وجود، عده ای از بزرگسالان و مطلعان محلی، اصل وی را از گله دار فارس و از نوادگان امام کاظم علیه السلام میدانند که به همراه خانواده به شنبه دشتی مهاجرت می کند و بعد از فوت، در همین جائی که اکنون بقعه اوست، مدفون می گردد. برخی از بزرگان و علمای منطقه از جمله مرحوم حاج سید علی قمی از وی به نیکویی یاد کرده و احترامش را لازم دانسته اند.
بقعه شاه زندو، از زیارتگاه های مهم شنبه به شمار می رود و به جز روزهای پنج شنبه و جمعه، در ایام سوگواری ائمه (علیهم السلام) و نیز محل تجمع اهالی آن سامان است. کراماتی نیز از وی نقل شده است.
منابع:
سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج)، ص ۶۸.
2. دکتر حبیب الله سعیدی نیا، تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی دشتی، ص ۳۵۲.
3. گفتگو با حاج سید شریف اردبیلی، ۵۳ ساله، شنبه، مورخ ۱۳۸۴/11/18
۴. گفتگو با حاج گرگعلی رجبی، معمر، ساکن شنبه مورخ ۱۳۸۷/9/10
۵. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۷/7/22
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص33-31
