موکب شاه اختران، رفت به کاخ مشتري

شاعر : خاقاني

شش مهه داده ده نهش، قصر دوازده دري		موکب شاه اختران، رفت به کاخ مشتري
ادهم شب فکنده سم، کندرو از مشمري		قعده‌ي نقره خنگ روز آمده در جنيبتش
بر سر کرسي شرف، رفت ز چاه مضطري		يافت نگين گم شده در بر ماهيي چو جم
در حرکات از آن کند، جدول جوي مسطري		هيکل خاک را ز نور حرز نويسد آسمان
هشت بهشت و چار جوي از بر سدره بنگري		خاک در خدايگان گر به کف آوري در او
با قدم براق او، فرق سپهر چنبري		غازي مصطفي رکاب آنکه عنان زنان رود
وحي به جانش آمده، آيت عدل گستري		مفخر اول البشر، مهدي آخر الزمان
جعفر دين به صادقي، حيدر کين به صفدري		خسرو صاحب القران، تاج فروق خسروان
گنبد طاقديس را، بسته نطاق چاکري		دست بهشت صدر او، دست قدر به خدمتش
خانه‌ي مورچه شود، نه فلک از محقري		گر عظمت نهد چو جم منظر نيم خايه را
بيشه ستان رزم را آتشي و غضنفري		گوهر ذوالفقار او گرنه علي است، چون کند
آه ز دل کشان زحل، گفت قطعت ابهري		دلدل مشتري پيش، جفته زد اندر آسمان
شير فلک چو سگ بود، تاش پياده نشمري		شاه بر اسب پيل تن رخ فکند پلنگ را
پر نقط بهق شود، روي عروس خاوري		گرنه سگش بود فلک، چون نمط پلنگ و مه
نوخلفان فتح بين وارث ملک پروري		از رحم عروس بخت اين حرم جلال را
برده جناب از آسمان کرده همه دو پيکري		در بر تيغ حصر مي زاده جنابه چون عنب
کي به دو زرق بسته سر، هر سقطي شود سري		کي به دو خيل نحس پي، بر سپهش زند عدو
از دل پير عاشقان، رخصت نيست دلبري		لعبت مرده را که اصل از گچ زنده مي‌کنند
لاف زني خارپشت از صفت سمنبري		سخت تغابني بود حور حرير سينه را
وي چو طبيعت ملک، ذات تو از خطا بري		اي چو هيولي فلک، صدر تو از فنا تهي
چون تف گرز گاوسر شوکت مار حميري		برده به رمح ماروش نيروي گاو آسمان
از بر ماه چارده سايه کند صنوبري		رمح تو راست هژده گز پرچم و آفتاب طاس
نيزه کشت فلک سزد زآنکه سماک ازهري		حلقه رباي ماه نو نيزه‌ي توست لاجرم
نيست جهانت سدره‌اي از سر سدره بگذري		سر کمالت از بر است، از بر عرش برشوي
بحر عقول را دري شهر علوم را دري		زبده‌ي دور عالمي زآن چو نبي و مرتضي
سنقر کفر پيشه را سن‌سن گوي ننگري		نايب تنگري توئي کرده به تيغ هندوي
روح و سروش آسمان هدهدي و کبوتري		هم جم و هم محمدي، کرده به خدمت درت
مسخ شود سهيل‌وار ار نکند مسخري		گر بر شعري يمن يمن مثال تو رسد
چرخ تو جزم نحويان حلقه شد از مدوري		از خط کاتب قدر بر سر حرف حکم تو
ديده چو ميم کاتبان کور شد از مکدري		وز سر ناوک اجل صورت بخت خصم را
خصم تو شد چو آب ترخاک به سربر ازتري		خط دبير تر بود، خاک کنند بر سرش
فرق کند محک دين بولهبي ز بوذري		نيک شناسد آسمان آب تو ز آتش عدو
قوت موم و آتشي، فعل زقوم و کوثري		دمنه اسد کجا شود، شاخ درمنه سنبله
شاه مثلثي از آن کاختر چرخ اخضري		تخت تو در مربعي، عرشي و کعبه‌اي کند
خاک درت مثلثي، دخمه‌ي چرخ اخضري		کرده به صدر کعبه در، بهر مشام عرشيان
ارچه به صد هزار يل بدر ستاره لشکري		يک تنه صد هزار تن مي‌نهمت چو آفتاب
پس تو ميان اين و آن واسطه‌ي مخيري		سلطنت و خليفتي چون دو طرف نهاد حق
از سم کوه پيکران خاک عراق بسپري		گر به قبول سلطنت قصد کني به دار ملک
دجله در آتشين عرق خون شود از مبتري		ور به مدينة السلام آوري از عراق رخ
از سر چار حد دين شحنه‌ي کفر بر گري		ور ز عراق وقت را عزم غزاي غز کني
تيغ تو دوزخي کند، آب سنانت آذري		در عقبات راه دين، بهر عقوبت غزان
دربر آتشت کند، حوت فلک سمندري		بر سر دوزخت کند حور بهشت مالکي
تاج سر ملک شهي، خاتم دست سنجري		چون جم از اهرمن نگين، باز ستاني از غزان
تا تو فلاح و فتح را بر شط مفلحان بري		باد صبا بر آب کر، نقش قد افلح آورد
هست خراس پارگين، از سمت مزوري		فرضه‌ي عسقلان و نيل از شط مفلحان دگر
زانکه نجوم ملک را شاه فلک معسکري		گرد معسکرت فلک ساخت حنوط اختران
گفت به خدمت اندرم تا به سعادت اندري		گرد معسکرت فلک رخت فکند و خيمه زد
اي خط جدول هدي، حبل متين ديگري		زير طناب خيمه‌ات عرش خميده رفت و گفت
بنده به دور دولتت رشک روان عنصري		پور سبکتکين تويي، دولت اياز خدمتت
شعر شهيد و رودکي، نظم لبيد و بحتري		گرچه بدست پيش ازين در عرب و عجم روان
بنده سه ضربه مي‌زند، در دو زبان شاعري		در صفت يگانگي آن صف چارگانه را
بيش ز مدت ابد ذات تو را معمري		باد چو روز آن جهان خمسين الف سال تو
فسخ لواي ظالمي، خسف بناي کافري		کرده منجم قدر حکم کز اخترت بود
بندت و پاي سرکشان، پايت و تخت سروري		مالت و دست سائلان، دستت و جام خسروي
حکم تو طوق گردنان، طوق توزلف سعتري		تخت تو تاج آسمان، تاج تو فر ايزدي

موکب شاه اختران، رفت به کاخ مشتري

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته