بهشت صدرا تا دولت تو در دربست

بهشت صدرا تا دولت تو در دربست شاعر : خاقاني بر آستان تو درهاي آسمان بگشاد بهشت صدرا تا دولت تو در دربست يماني ظفر از تيغ تو گرفت نژاد قريشي هدي از رايت تو کرد شرف ز درگه تو گريبان دريده شد بيداد به بارگاه تو دامن کشان رسيد انصاف از آن قبل ز قبول فنا شده است آزاد سپهر مهره‌ي بازوي بندگان تو گشت که صورت شب و روز آمد آبنوس نهاد سيه سپيد جهان گوئي از دوات تو خاست مدام جام معاني کشند تا بغداد به ياد حضرت تو يوسفان مصر سخن کجا رضاي تو نبود،...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بهشت صدرا تا دولت تو در دربست

شاعر : خاقاني

بر آستان تو درهاي آسمان بگشاد		بهشت صدرا تا دولت تو در دربست
يماني ظفر از تيغ تو گرفت نژاد		قريشي هدي از رايت تو کرد شرف
ز درگه تو گريبان دريده شد بيداد		به بارگاه تو دامن کشان رسيد انصاف
از آن قبل ز قبول فنا شده است آزاد		سپهر مهره‌ي بازوي بندگان تو گشت
که صورت شب و روز آمد آبنوس نهاد		سيه سپيد جهان گوئي از دوات تو خاست
مدام جام معاني کشند تا بغداد		به ياد حضرت تو يوسفان مصر سخن
کجا رضاي تو نبود، نبود و بود مباد		ز بود بنده و نابود او چه برخيزد
که آب و دانه‌ي سيمرغ جم تواند داد		رضاي خاطر من چون توئي تواند جست
که در جهان سخن بنده بي‌نظير افتاد		خدايگان سپهر آستان نکو داند
کجا خليل پيمبر ه از دروگر زاد		در آن مبين که ز پشت دروگري زاده است
اگرچه موي برند اين و آن در اين بنياد		ز بنده بوي برند آن و اين در اين صنعت
هنر در آن، که ز الماس بشکند پولاد		در آن چه عيب که از سرب بشکند الماس
بدين دليل پدر نام من بديل نهاد		بدل من آمدم اندر جهان سنائي را
که ره نبود نفس را که گويدم فرياد		دهان دهر به گوهر چنان بياکندم
ز خشک بيد هر افسرده‌اي چه اري ياد		به باغ خاطر من خواه تازه نخل سخن
ز بيد کرم توان يافت چون بجنبد باد		ز نخل، ميوه توان چيد چون بيازي دست
جهان به مدح تو تازه کنم بقاي تو باد		اگر جهان من از غم کهن شده است رواست
چو جاي گنج سگالي خراب به کاباد		دلي که مدح تو سازد شکسته به که درست