وثن خويش را شمن نبود | | هر که در بند خويشتن نبود |
خويشي خويش را وطن نبود | | آنکه خالي شود ز خويشي خويش |
زان که از خويش مرده من نبود | | من مگوي ار ز خويش بي خبري |
تن او را ز من کفن نبود | | در خرابات هر که مرد از خويش |
از همه جز منت سخن نبود | | ارنهاي مرده هر چه خواهي گوي |
زين خصومت ورا حزن نبود | | با سنايي ازين خصومت نيست |
دل به تيمار ممتحن نبود | | مست باش اي پسر که مستان را |
نيستي جز هلاک تن نبود | | راستي را همي چو خواهي کرد |