خاک را از باد بوي مهرباني آمدست

خاک را از باد بوي مهرباني آمدست شاعر : سنايي غزنوي در ده آن آتش که آب زندگاني آمدست خاک را از باد بوي مهرباني آمدست بنده و آزاد سرمست جواني آمدست نرگس مخمور بوي خوش ز طبعي خواستست مرغ اندک زاد در بسيار داني آمدست باغ مهمان دوست برگ ميزباني ساختست آن تواناييش بين کز ناتواني آمدست باد غمازست و عطاري کند هر صبحدم کبرا از خاصيت آتش‌نشاني آمدست آتش لاله چرا افروخت آب چشم ابر زانک او آبست و از آتش، نشاني آمدست آري آري هم برين طبعست تيغ شهريار...