روزي که جان من ز فراقش بلا کشد

روزي که جان من ز فراقش بلا کشد شاعر : سنايي غزنوي آنروز عرش غاشيه‌ي کبريا شد روزي که جان من ز فراقش بلا کشد اين غم نه کار ماست که اين غم کيا کشد ما را يکيست وصل و فراقش چو هر دو زوست گر زو دمي ز راه مرادش جفا کشد نامرد باشد آنکه وفا نشمرد ازو هر لحظه جام جام زلال بقا کشد آن جان بود شريف که دم دم ز دست دوست اقبال آسمانش به پيش فنا کشد هر دل که از قبول غمش روي در کشد با آن صنم که هودج او کبريا کشد دل کيست تا حديث خود و ياد خود کند رنجش...