درگه خلق همه زرق و فريبست و هوس

درگه خلق همه زرق و فريبست و هوس شاعر : سنايي غزنوي کار درگاه خداوند جهان دارد و بس درگه خلق همه زرق و فريبست و هوس اي برادر کس او باش و مينديش از کس هر که او نام کسي يافت ز آن درگه يافت روزها ايمني از شحنه و شبها ز عسس بنده‌ي خاص ملک باش که با داغ ملک ور چه با معصيتي از در او «لا تياس» گر چه با طاعتي از حضرت او «لا تامن» کاندرين ملک چو طاووس بکارست مگس ور چه خوبي به سوي زشت به خواري منگر زيرکان با تو نيارند زد از بيم نفس ساکن و صلب و...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

درگه خلق همه زرق و فريبست و هوس

شاعر : سنايي غزنوي

کار درگاه خداوند جهان دارد و بس		درگه خلق همه زرق و فريبست و هوس
اي برادر کس او باش و مينديش از کس		هر که او نام کسي يافت ز آن درگه يافت
روزها ايمني از شحنه و شبها ز عسس		بنده‌ي خاص ملک باش که با داغ ملک
ور چه با معصيتي از در او «لا تياس»		گر چه با طاعتي از حضرت او «لا تامن»
کاندرين ملک چو طاووس بکارست مگس		ور چه خوبي به سوي زشت به خواري منگر
زيرکان با تو نيارند زد از بيم نفس		ساکن و صلب و امين باش که تا در ره دين
وز سبکساري بازيچه‌ي باد آمد خس		کز گران سنگي گنجور سپهر آمد کوه
برگ توتست که گشتست به تدريج اطلس		تو فرشته شوي ار جهد کني از پي آنک
نه ستوري که ترا عالم حسست جرس		همره جان و خرد باش سوي عالم قدس
که چوبي پوست بود صاف شود جوز و عدس		پوست بگذار که تا پاک شود دين تو هان
نفس گوياي تو ز آنست به حکمت اخرس		عاشقي پرخور و پر شهوت و پر خواب چو خرس
سفرت هست چو شاگرد رسن تاب از پس		رو که استاد تو حرصست از آن در ره دين
کز کم آزاري پر عمر بماند کرکس		نام باقي طلبي گرد کم آزاري گرد
که نه شب پوش و قبابادت و نه زين نه فرس		در سر جور تو شد دين تو و دنيي تو
کنچه قرآن و خبر نيست فسانه‌ست و هوس		چنگ در گفته‌ي يزدان و پيمبر زن و رو
يعني ندر ره دين رهبر تو قرآن بس		اول و آخر قرآن ز چه «با» آمد و «سين»
ور بيان بايدت از حال سنايي بر رس		آز بگذار که با آز به حکمت نرسي