نه چون بيد از تهيدستي درين گلزار مي‌لرزم

نه چون بيد از تهيدستي درين گلزار مي‌لرزم شاعر : صائب تبريزي که بر بي‌حاصلي مي‌لرزم و بسيار مي‌لرزم نه چون بيد از تهيدستي درين گلزار مي‌لرزم ز بيم چشم بد بر ديده‌ي بيدار مي‌لرزم ز بيخوابي مرا چون چشم انجم نيست پروايي درين ميخانه بر هر کس که شد هشيار مي‌لرزم به مستي مي‌توان بر خود گوارا کرد هستي را ز بس بر خويشتن از سردي بازار مي‌لرزم به چشم ناشاسان گوهرم سيماب مي‌آيد نسيمي گر وزد بر طره‌ي دلدار مي‌لرزم به زنجير تعلق گر چه محکم بسته‌ام دل را...