مسلمانان مرا فرياد از اين دل | | بر آن درگاه خواهم داد از اين دل |
اميد از کفر و ايمان برگرفته | | دلي دارم دل از جان برگرفته |
به دام عشق خوبان مبتلائي | | دل ريشي غم اندوزي بلائي |
دلي ديوانهاي آشفته کاري | | دلي شوريده شکلي بيقراري |
ز چشم يار رنجوري کشيده | | دلي دارم غم دوري کشيده |
ز روي خلق آزرمي ندارد | | دلي کو از خدا شرمي ندارد |
محلت ديدهي بي دودماني | | مشقت خانهي عشق آشياني |
کهن بيمار عشق بي علاجي | | بخون آغشته اي سودا مزاجي |
مغي کافر نهادي بت پرستي | | چو چشم شاهدان پيوسته مستي |
سيه روئي پريشان روزگاري | | چو زلف کافران آشفته کاري |
سراپاي وجودش قطرهي خون | | هميشه بر بلاي عشق مفتون |
نباشد هرگزش روئي به راهي | | نباشد در پي مالي و جاهي |
ز بهر خط و خالش جان برآيد | | ز غم هردم به صد دستان برآيد |
چو نادانان ز رسوائي نترسد | | ز شيدائي و خود رائي نترسد |
نباشد هرگزش نامي و ننگي | | شود حيران هر شوخي و شنگي |
نهانش را به خون دل دهد آب | | هرانکو داردش چون ديده در تاب |
بلا چندانکه بيند بيش خواهد | | درون خويش دائم ريش خواهد |
هميشه عاشقي انديشه دارد | | هميشه سوگواري پيشه دارد |
به پايش در فتد دردش بچيند | | ز دور ار سرو بالائي ببيند |
به پيش نار بستانش بميرد | | چو دست نار پستاني بگيرد |
به کفر زلفشان ايمان ببازد | | ز بهر خوبرويان جان ببازد |
به جان خويشتن پروا ندارد | | تو گوئي عادت پروانه دارد |
من از تيمار او پيوسته بيمار | | من از افکار او پيوسته افگار |
دل مسکين ز چشم افتاده در چاه | | به نور چشم بيند هر کسي راه |
اسير دل شدم داد از که خواهم؟ | | مرا دل کشت فرياد از که خواهم |
درون سينه دشمن ميپرستم | | ز دست اين دل ديوانه مستم |
به دام دل گرفتارم گرفتار | | نديده دانهاي از وصف دلدار |
کسي را کار دل مشکل مبادا | | بدينسان خسته کسرا دل مبادا |
خدايا اين دلم را چارهاي ساز | | ز دست دل شدم با غصه دمساز |
به دام عشق گل رخساري افکند | | مرا دل در غم دلداري افکند |
فروزد ماه و مهر و تير و کيوان | | خدايا تا از اين فيروزه ايوان |
زمان باقي زمين بر جاي باشد | | شه خاور جهان آراي باشد |
کند خورشيد تابان قهرماني | | بر اين نيلوفري کاخ کياني |
مکانرا از جهت شش پايه باشد | | جهانرا چار عنصر مايه باشد |
هيولا تا کند صورت نگاري | | ز جوهر تا عرض راهست تاري |
معلق باشد اين نه سقف مينا | | هميشه تا فراز فرش غبرا |
فلک مامور شاه کامران باد | | جهان محکوم سلطان جهان باد |
بر اين ديباي ششتر نقش بربست | | نخستين دم که خاطر خامه دربست |
نوشتم نام خسرو بر طرازش | | چو استاد طبيعت داد سازش |
چراغ دودمان نسل آدم | | شهنشاه جهان داراي عالم |
وجودش آيت لطف الهي | | همايون گوهر درياي شاهي |
درونش مهبط انوار معني | | ضميرش نقطهي پرگار معني |
ابواسحاق سلطان السلاطين | | جم ثاني جمال دنيي و دين |
جهانگير آفتاب هفت کشور | | خجسته پادشاه دادگستر |
جنابش سجدهگاه شهرياران | | غلام بارگاهش تاجداران |
سپاهش هريکي ميري و شاهي | | زخيلش هر سوي صاحب کلاهي |
بگاه رزم چون تابنده خورشيد | | بروز بزم چون برگاه جمشيد |
قدم بر جاي افريدون کشيده | | سريرش پايه بر گردون کشيده |
ز باغش هر تذوري شاهبازي | | سرافکنده برش هر سر فرازي |
مبادا دشمنش را زورمندي | | بدو بادا فلک را سربلندي |
حريمش کعبهي آمال بادا | | در او قبلهي اقبال بادا |
غنوده بخت من بيدار گردد | | گرم اقبال روزي يار گردد |