اگر داري تو عقل و دانش و هوش شاعر : عبيد زاکاني بيا بشنو حديث گربه و موش اگر داري تو عقل و دانش و هوش که در معناي آن حيران بماني بخوانم از برايت داستاني قصه‌ي موش...

به بهتر طالع و فرخنده‌تر فال شاعر : عبيد زاکاني دوم روز رجب در نون الف ذال به بهتر طالع و فرخنده‌تر فال به هر کس باز گفتم قصه‌ي خويش به نظم آوردم اين درد دل ريش برآوردم...

چه کم گردد خدايا از خدائيت شاعر : عبيد زاکاني چه نقصان آيد اندر پادشائيت چه کم گردد خدايا از خدائيت دل‌افگاري دلارامي بيابد که گر بيچاره‌اي کامي بيابد از او ببريده‌ام...

بدان رشگ بهشت جاوداني شاعر : عبيد زاکاني که مسکن دارد آن جان جواني بدان رشگ بهشت جاوداني ز خاکش ديده‌ي جان را جلا ده قدم بر آستان دلستان نه بنه در پيش او بر خاک رخسار...

بجز وصلم دگر کامت نبودي شاعر : عبيد زاکاني کنون چون بي‌مراد از حس تقدير بجز وصلم دگر کامت نبودي در اين سرگشتگي چونست حالت فتادي در چنين هجران دلگير مرا تا از تو دورم...

دريغ آن روزگار شادماني شاعر : عبيد زاکاني دريغ آن در تنم زندگاني دريغ آن روزگار شادماني اميدم حاصل و بختم جوان بود کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود

خيالي بود و خوابي وصل ياران شاعر : عبيد زاکاني شب مهتاب و فصل نوبهاران خيالي بود و خوابي وصل ياران خرامان بر کنار جويباران ميان باغ و يار سرو بالا منور چون دل پرهيزکاران...

چو اين ناخوش خبر در گوشم آمد شاعر : عبيد زاکاني به صد زاري دل اندر جوشم آمد چو اين ناخوش خبر در گوشم آمد مرا زان ماه مهر افروز ببريد جهان آن عيش شيرينم بشوريد ز هوش...

من اندر عيش و بختم در کمين بود شاعر : عبيد زاکاني چه شايد کرد چون طالع چنين بود من اندر عيش و بختم در کمين بود از آن خوش زندگاني دورم انداخت زناگه بخت وارون بر سرم تاخت...

دلا تا چند از اين صورت پرستي شاعر : عبيد زاکاني قدم بر فرق هستي زن که رستي دلا تا چند از اين صورت پرستي حکايت گفتن بيهوده تا چند غم هر بوده و نابوده تا چند ز جام نيستي...