چو زلف خويشتن ناگه برآشفت

چو زلف خويشتن ناگه برآشفت شاعر : عبيد زاکاني بتنديد و در آن آشفتگي گفت چو زلف خويشتن ناگه برآشفت بدان مجنون بي‌سامان بگوئيد بدان رنجور بي درمان بگوئيد ز سر سوداي ما بگذار و بگذر چو سودا داري اي ديوانه در سر سر خود گير تا سر در نبازي نه کار تست اين نيرنگ سازي پري با ديو کي کرد آشنائي کجا يابي ز وصلم روشنائي گيا با سرو هم آغوش کي شد گدائي با شهي همدوش کي شد کجا بر شمع شد پروانه دلسوز توئي پروانه من شمع دل افروز درونت گر هواي عشق...