اي مرغ روح بر پر ازين دام پر بلا

اي مرغ روح بر پر ازين دام پر بلا شاعر : عطار پرواز کن به ذروه‌ي ايوان کبريا اي مرغ روح بر پر ازين دام پر بلا گر چشم خويش بازگشايي از آن لقا بر دل در دو کون فروبند از گمان کز هيچ کس نديد دمي هيچکس وفا سيمرغ وار از همگان عزلتي طلب گنجي نيافت هيچ کس از بيم اژدها گنج وفا مجوي که در کنج روزگار بنگر که با تو چند بگفتند انبيا بنگر که چند پند شنيدي ز يک به يک در ششدر غرور دغل بازي و دغا اين جمله گفت و گوي نه زان بود تا تو خوش تو در محل نيستي...