مي‌شد آن سقا مگر آبي به کف

مي‌شد آن سقا مگر آبي به کف شاعر : عطار ديد سقايي دگر در پيش صف مي‌شد آن سقا مگر آبي به کف پيش آن يک رفت و آبي خواست از آن حالي اين يک آب در کف آن زمان چون تو هم اين آب داري خوش بخور مرد گفتش اي ز معني بي‌خبر زانکه دل بگرفت از آن خود مرا گفت هين آبي ده‌اي بخرد مرا از براي نو به گندم شد دلير بود آدم را دلي از کهنه سير هرچ بودش جمله در گندم بسوخت کهنها جمله به يک گندم فروخت عشق آمد حلقه‌اي بر در زدش عور شد، دردي ز دل سر بر زدش کهنه...