گفت چون در آتش افروخته

گفت چون در آتش افروخته شاعر : عطار گشت آن حلاج کلي سوخته گفت چون در آتش افروخته بر سر آن طشت خاکستر نشست عاشقي آمد مگر چوبي بدست باز مي‌شوريد خاکستر خوشي پس زفان بگشاد هم چون آتشي کانک خوش مي‌زد انا الحق او کجاست وانگهي مي‌گفت برگوييد راست وانچ دانستي و مي‌ديدي همه آنچ گفتي آنچ بشنيدي همه محو شو چون جايت اين ويرانه نيست آن همه جز اول افسانه نيست گر بود فرع و اگر نبود چه باک اصل بايد، اصل مستغني و پاک گونه ذره‌مان نه سايه والسلام...