همان گونه که آتش هیزم را می خورد، حسد ایمان را می خورد.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
ان الحسد لتأکل الایمان کما تاکل النار الحطب؛

هر کسی، هنگامی که شکمش انباشته است، دورترین فرد از خداست.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

دانش بیاموزید که آموختن آن، پاداش دارد و جستوجوی آن عبادت است.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
تَعَلَّمُوا العِلمَ فَإنَّ تَعَلُّمَهُ حَسَنَةٌ، وَطَلَبَهُ عِبَادَةٌ؛

حريص به دنيا، همانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى تند، خارج شدن از پيله بر او سخت تر مى شود، تا آن كه از غصه مى مير

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
مَثَلُ الْحَريصِ عَلَى الدُّنْيا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا كانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا

سرمه كشيدن به اِثْمِد ، بوى را خوش مى سازد و مژه گاه ها را استحكام مى بخشد.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
الاِكتِحالُ بِالإِثمِدِ يُطَيِّبُ النَّكهَةَ ، ويَشُدُّ أشفارَ العَينِ .

به یقین، شیعه ی علی، به ورع و سخت کوشی و سر نگهداری و دور بودن از کینه ها و محبت به دوستان خدا، شناخته می شود.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:

براى تقسیم کارهاى خانه - حضرت فاطمه (سلام الله علیها) خمیر نمودن و پخت نان و نظافت را بعهده گرفت و على علیه السلام نیز کارهاى ب

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
ان فاطمة ضمنت لعلى علیه السلام عمل البیت و العجین و الخبز و قم البیت و ضمن لها على علیه السلام ما کان خلف الباب. نقل الحطب و ان یجیى ء بالطعام؛

چون قائم آل محمد (صلى الله علیه و آله و سلم) کند نماید، خیمه هایى برپاى دارد تا افرادى قرآن را آنگونه که خداى نازل فرموده است ب

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
اذا قام القائم من آل محمد صلى الله علیه و آله: ضرب فساطیط لمن یعلم الناس القران على ما انزل الله.

خداوند تبارک و تعالي به موسي عليه السلام فرمودند: اي موسي فقير را خوار و ذليل نشمار و ذره اي به حال انسان متمول غبطه نخور.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
قال الله تعالي لموسي عليه السلام : يا موسي ! لا تَسْتَذِلَّ الْفَقِيرَ، وَ لا تَغْبِطِ الغَنِيَّ بِالشَّئِ الْيَسِيرِ.

كوري حقيقي، كوري قلب است، زيرا به درستي که چشمها كور نيستند، اما دلهايي كه در سينه هاست كور هستند.

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنَّمَا الأعمَي أَعمَي القَلبِ فَإنَّهَا لا تَعمَي الأبصَارُ وَ لَكِن تَعمَي القُلُوبُ الَّتِي في الصُّدُورِ.