پنج چيز از آداب انبياء در سر و پنج تا در بدن است: اما آنچه كه در سر است: مسواك كردن، كوتاه كردن سبيل، جداكردن موى سر[براى مسح]

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
خَمْسٌ مِنَ السُّنَنِ فى الرَّأْسِ وَ خَمْسٌ فىالْجَسَدِ: فَأَمَّا الَّتى فى الرأس فَالْمِسْواكُ وَ أَخْذُ الشّارِبِ وَ فَرْقُ الشَّعْرِ وَ الْمَضْمَضَةُ وَ الاْءِسْتِنْشاقُ. وَ أَمَّا الّتى فى الْجَسَدِ فَالْخِتانُ وَ حَلْقُ الْعانَةِ وَ نَتْفُ الاْءِبْطَيْنِ وَ تَقْليمُ الْأَظْفارِ وَ الاْءِسْتِنْجاءُ؛

اى هشام ! خداوند پيامبران و رسولان را براى تعقّل درباره خود مبعوث گردانيد. آن كه از خدا شناخت بيشترى دارد خوش پذيراتر است، دان

هشام بن حكم گويد امام کاظم علیه السّلام به من فرمودند:
... يا هِشامُ مابَعَثَ اللّه ُ أَنْبِيائهُ وَ رُسَلَهُ إلى عِبادِهِ إلاّ لِيَعْقِلوُا عَنِ اللّه ِ، فَأَحَسَنُهُمُ اسْتِجابَةً أَحْسَنُهُمْ مَعْرِفَةً، وَ أَعَلَمُهُمْ بِأَمْرِاللّه ِ أَحْسَنُهُمْ عَقْلاً، وَ أكْمَلُهُمْ عَقْلاً أَرَفَعُهُمْ دَرَجَةً فى الدُّنْيا وَ الاْخِرَة...؛

روزى خدمت امام کاظم عليه السلام بودم، نام قم و مردم قم و تمايل آنها به حضرت مهدى عليه السلام به ميان آمد، امام کاظم عليه السلام

صفوان بن يحيى مى گويد:
كُنْتُ يَوْما عِنْدَ أَبِى الْحَسَنِ علیه السّلام فَجَرى ذِكْرُ قُم وَ أَهْلِهِ وَمَيْلِهِمْ اِلىَ الْمَهدىِّ علیه السّلام فَتَرَحَّمَ عَلَيهِمْ وَ قالَ: رَضِىَ اللّه ُ عَنْهُم؛

قم آشيانه آل محمد (صلى الله عليه و آله) و پناهگاه شيعيان آنهاست، ولى به زودى گروهى از جوانان آنان به خاطر نافرمانى پدرانشان و س

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
قُم عُشُّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَأوى شيعَتِهِمْ، وَلكنْ سَيَهْلِكُ جَماعَةٌ مِنْ شَبابِهِمْ بِمَعْصِيَةِ آبائِهِمْ وَ الاِْسْتِخفافِ وَالسُّخْريَّةِ بِكُبَرائِهِمْ وَ مَشايِخِهِمْ وَ مَعَ ذلِكَ يَدَفَعُ اللّه ُ عَنْهُمْ شَرَّ الاَعادِى وَ كُلَّ سُوءٍ؛

بهشت داراى هشت درب است و يكى از آنها براى مردم قم است، و آنان در ميان مردم ساير شهرها بهترين شيعيان ما هستند، خداوند ولايت ما

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِيَةَ أَبْوابٍ وَ واحِدٍ مِنْها لاَِهْلِ قُم، وَ هُمْ خِيارُ شيعَتِـنا مِنْ بَيْنِ سائِرِ البِلادِ، خَمَّرَاللّه ُ تَعالى وَلايَتَنا فى طينَتِهِمْ؛

«حكمت» را به نادانان ندهيد،كه به حكمت ظلم كرده ايد و آن را از اهلش دريغ نكنيد، كه به آنان ستم كرده ايد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لاتَمْنَحُوا الْجُهّالَ الحِكْمَةَ فَتَظْلِمُوها، وَلاتَمْنَعُوها اَهْلَها فَتَظْلِمُوهُمْ؛

زراعت، در زمين هموار مى رويد، نه در سنگلاخ. حكمت هم در دل متواضع، آباد مى شود، نه در دل متكبّر و گردنكش.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الزَّرْعَ يَنْبُتُ فِى السَّهْلِ وَلايَنْبُتُ فِى الصَّفا، فَكَذلِكَ الْحِكْمَةُ تَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَواضِعِ وَلاتَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَكَبِّرِ الْجَبّارِ؛

اگر مردم در خوراك، ميانه روى داشته باشند، بدنهايشان استوار و سلامت مى شود.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
لَوْ اَنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِى الطَّعامِ لاَسْتَقامَتْ اَبْدانُهُمْ؛

«گوشت»، گوشت را مى روياند، هر كس يك لقمه «چربى» وارد بدن خود كند، به همان اندازه «درد» پديد مى آورد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اَللَّحْمُ يُنْبِتُ اللَّحْمَ، مَنْ اَدْخَلَ جَوْفَهُ لُقْمَةَ شَحْمٍ اَخْرَجَتْ مِثْلَها داءً؛

اندوه بسيار، پيرى مى آورد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
كَثْرَةُ الْهَمِّ تُورِثُ الْهِرَمَ؛