دنيا بازارى است كه جمعى درآن سود مى برند وگروهى زيان مى بينند.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
أَلدُّنيا سُوقٌ رَبِحَ فيها قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرُونَ؛

ارزش مردم در دنيا وابسته به اموال است، و در آخرت بـه اعمال.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اَلنّاسُ فِي الدُّنيا بِالْأَموالِ وَفىِ الاْخِرَةِ بِالاَْعمالِ؛

ظالم بردبار (خردمند) ممكن است كه با بردبارى خود مورد عفو و گذشت از ظلمش قرار گيرد، ولى حق دارِ نادان، ممكن است، به سبب سفاهتش ن

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ الظّالِمَ الْحالِمَ يَكادُ اَنْ يُعْفى عَلى ظُلْمِهِ بِحِلْمِهِ وَإنَّ الْمُحِقَّ السَّفيهَ يَكادُ اَنْ يُطْفِى ءَ نُورَحَقِّهِ بِسَفَهِهِ؛

سوار بر مركب چموش و خيره سر، اسيرِ جانِ خود و فردِ نادان، اسيرِ زبانِ خود است.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
راكِبُ الْحَرُونِ اَسيرُ نَفْسِهِ وَالْجاهِلُ اَسيرُ لِسانِهِ؛

از امام هادى عليه السلام شنيدم كه به مردى كه نزد ايشان از پدر خود بدگويى كرد، فرمودند: نافرمانى پدر و مادر داغى است براى كسى كه

يحيى بن عبدالحميد گويد:
سَمِعْتُ ابَاالحَسَنِ علیه السّلام يَقُولُ لِرَجلٍ ذَمَّ اِلَيهِ وَالِدا لَهُ فَقْالَ: اَلْعُقُوقُ ثَكَلُ مَنْ لَمْ يَثْكَلْ؛

نعمتها را با برخورد درست، باقى نـگه داريـد و با شكر نعمتها اسباب فزونى آنها را فراهم آوريد. (استفاده درست از نعمت سبب دوام آن و

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اَبْقُوا النِّعَمَ بِحُسْنِ مُجاوَرَتِها وَالْتَمِسوُا الزِيّادَةَ فيها بِالشُّكرِ عَلَيها؛

اگر خداوند خير كسى را بخواهد، چنان مى شود كه هرگاه مورد توبيخ قرار گيرد، مى پذيرد.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ اللّه َ اِذا أَرادَ بِعَبْدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛

بى نيازى، در كمى آرزو و رضايت به چيزى است كه تو را كفايت مى كند.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
الغِنى قِلَِّةُ ما تَمَنّيكَ وَالرِّضا بما يَكْفيكَ؛

از نشانه هاى غرور نسبت به خدا آن است كه بنده، استمرار و اصرار بر گناه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشايش الهى باشد.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّه ِ أنْ يُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِيَةِ وَ يِتَمَنّى عَلَى اللّه ِ المَغفِرَةَ؛

هر كس قدر خودش را نداند (ودر نظر خودش بى مقدار باشد) از شرّش ايمن مباش.

امام هادی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ هانَتْ عَلَيْهِ نَفسُهُ فَلا تَأْمَنْ شَرَّهُ؛