يا رب شب دوشين چه مبارک سحري بود شاعر : سعدي کو را به سر کشته هجران گذري بود يا رب شب دوشين چه مبارک سحري بود با او مگر او را به عنايت نظري بود آن دوست که ما را به ارادت...

من چه در پاي تو ريزم که خوراي تو بود شاعر : سعدي سر نه چيزست که شايسته پاي تو بود من چه در پاي تو ريزم که خوراي تو بود وين نباشد مگر آن وقت که راي تو بود خرم آن روي که...

ناچار هر که صاحب روي نکو بود شاعر : سعدي هر جا که بگذرد همه چشمي در او بود ناچار هر که صاحب روي نکو بود کان جا که رنگ و بوي بود گفت و گو بود اي گل تو نيز شوخي بلبل معاف...

مرا راحت از زندگي دوش بود شاعر : سعدي که آن ماه رويم در آغوش بود مرا راحت از زندگي دوش بود که دنيا و دينم فراموش بود چنان مست ديدار و حيران عشق که زهر از کف دست او...

از دست دوست هر چه ستاني شکر بود شاعر : سعدي وز دست غير دوست تبرزد تبر بود از دست دوست هر چه ستاني شکر بود از تير چرخ و سنگ فلاخن بتر بود دشمن گر آستين گل افشاندت به روي...

نفسي وقت بهارم هوس صحرا بود شاعر : سعدي با رفيقي دو که دايم نتوان تنها بود نفسي وقت بهارم هوس صحرا بود وان همه صورت شاهد که بر آن ديبا بود خاک شيراز چو ديباي منقش ديدم...

تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود شاعر : سعدي گمان مبر که برآيد ز خام هرگز دود تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود ميان شربت نوشين و تيغ زهرآلود چو هر چه مي‌رسد از دست اوست...

اختراني که به شب در نظر ما آيند شاعر : سعدي پيش خورشيد محالست که پيدا آيند اختراني که به شب در نظر ما آيند گر چه در چشم خلايق همه زيبا آيند همچنين پيش وجودت همه خوبان...

به بوي آن که شبي در حرم بياسايند شاعر : سعدي هزار باديه سهلست اگر بپيمايند به بوي آن که شبي در حرم بياسايند دگر چه چاره که با زورمند برنايند طريق عشق جفا بردنست و جانبازي...

نشايد که خوبان به صحرا روند شاعر : سعدي همه کس شناسند و هر جا روند نشايد که خوبان به صحرا روند نه انصاف باشد که بي ما روند حلالست رفتن به صحرا وليک چو خواهند جايي...