مطالعات «تالا Talla » (۱۹۷۶) و «اسلان Sloan » (۱۹۸۶) نشان می دهد بین کودکانی که مشکلات زبان و گفتار دارند و کودکانی که به اختلالهای پردازشگری شنیداری مرکزی مبتلا هستند، ارتباط وجود دارد. اگر چه نیاز است در این حیطه تحقیقات بیشتری انجام شود، در این جا به نظر می رسد شواهدی وجود دارد که تأئید می کند، کودکانی که به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی مبتلا هستند، متفاوت صحبت می کنند، زیرا سعی می کنند کلمات را به همان شیوه ای که شنیده اند، در زیر لب تقلید کنند.کودکانی که به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی مبتلا هستند، ممکن است رفتارهای متنوعی را نشان دهند. اگر چه باید به خاطر داشته باشید که تشخیص بر مبنای نتایج ارزیابیهای شنوایی شناسی انجام می شود، نه بر مبنای مشاهده این رفتارها. حیطه دیگری از تحقیقات جدید، ارتباط بین اختلال پردازش شنیداری مرکزی و مشکلات بازیابی کلمات را شامل می شود. ما درخصوص کودکانی که مشکل شنیداری ویژه‌ای دارند و اغلب برای یادآوری و به کاربردن کلماتی که یاد گرفته اند مشکلاتی دارند، به یافته های بیشتری می رسیم. اگر آنها یک تصویر از یک شیء را ببینند، اغلب می توانند آن را نامگذاری کنند؛ اگرچه در حین گفتگو، به خاطر آوردن آن و کاربرد آن خیلی مشکل است. فرض می شود قابلیت آنها برای گوش کردن و تشخیص دادن صداها در یک کلمه به گونه ای است که تحت تأثیر قرار گرفته است، آنها یک نظام حسی ضعیفی برای ذخیره سازی این لغات دارند .
در تحقیق «کیت Keith, 1981 » بین کودکانی که به طور مکرر در گوش میانی عفونتهایی داشته اند التهاب گوش میانی و بروز اختلالهای شنیداری پردازشگری مرکزی، ارتباطی را مطرح می کند. این یک حقیقت است، حتی اگر کودک عفونتها یا مایع را به طور طولانی تجربه نکرده باشد. کودکان با پیشینه ای از عفونتهای گوشی از لحاظ سایر مشکلات رشد گفتار و زبان، در خطر قرار دارند.
از آنجا که کودکان مبتلا به مشکلات زبانی و گفتاری در خطر اختلال تحولی پردازشگری شنیداری مرکزی قرار دارند، این دلیل محکم تری است که گفتار، زبان، و مهارتهای شنیداری مرتبط هستند، اگرچه یک آسیب شناس گفتار و زبان یا سایر متخصصان یا والدین ممکن است کودک را برای ارزیابی ارجاع داده باشند، ولی اختلالهای پردازشگری شنیداری مرکزی به وسیله یک شنوایی شناس تشخیص داده می شود. ارزیابی در مکان یک اتاق آکوستیک اتاقی ویژه آزمون شنوایی که مانع ورود و خروج صدای اضافی به محیط می شود که برای این نوع ارزیابی آماده شده است و به طور ویژه ای تجهیز گردیده، انجام می شود. هدفونها بر گوشهای کودک قرار می گیرند، و از او خواسته می شود تکالیف شنیداری متنوعی را انجام دهد، از قبیل تکرار کلمات و جملاتی که در هدفون ها می شنود. کلمات و جملات با اختلالهای صوتی پس زمینه ای به روشهای متفاوتی به کودک ارائه می شود. در حال حاضر، ممکن است در استان خود فقط تعداد محدودی از مراکزی را پیدا کنید که این نوع از ارزیابی را به طور شایسته انجام می دهند که هم در جهت درمان کاری انجام دهند و هم دانش ما را درباره این اختلال در وضعیت نسبتا جدیدی قرار دهند. آسیب شناس گفتار - زبان کودک شما با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی، می توانند به شما کمک کنند چنین اشخاصی را که این گونه ارزیابی ها را انجام می دهند، پیدا کنید. ممکن است نیاز باشد به یک دانشگاه یا یک شهری که این ارزیابی ها را انجام می دهند، بروید.
ویژگیهای کودکان مبتلا به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی
کودکانی که به اختلال پردازشگری شنیداری مرکزی مبتلا هستند، ممکن است رفتارهای متنوعی را نشان دهند. اگر چه باید به خاطر داشته باشید که تشخیص بر مبنای نتایج ارزیابیهای شنوایی شناسی انجام می شود، نه بر مبنای مشاهده این رفتارها. کودکان مبتلا به اختلالهای پردازشگری شنیداری مرکزی، ممکن است موارد زیر را انجام دهند:• هنگامی که در پس زمینه، موارد گیج کننده و یا اختلالهای صوتی وجود دارد، ممکن است بر آنچه یک نفر می گوید، نتوانند متمرکز شوند. برای گوش کردن در یک دوره زمانی طولانی، دچار مشکل باشند.
• فراموش می کنند و گیج می شوند که افراد چه گفته اند. در مباحثه برای بازیابی کلمات، مشکلاتی را نشان می دهند.
• غالبا می گویند ها؟ یا چه؟ هنگامی که یک نفر نام آنها را صدا می کند، معمولا بر نمی گردند و واکنش نشان
نمی دهند.
• در هنگام گوش کردن، به آسانی گیج می شوند. برای صدا سازی کلمات در هنگام یادگیری خواندن، دچار مشکل هستند.
• در هجی کردن کلمات، مشکلاتی دارند. مشکلات گفتاری نشان می دهند. در یادگیری کلمات جدید، مشکلاتی را نشان می دهند. در خواندن با ادراک، مشکلاتی را نشان می دهند.
ادامه دارد..
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
