چون کنم معشوق عيار آمدست

چون کنم معشوق عيار آمدست شاعر : عطار دشنه در کف سوي بازار آمدست چون کنم معشوق عيار آمدست لاجرم خونريز و خونخوار آمدست دشنه‌ي او تشنه‌ي خون دل است همچنان آن دشنه خونبار آمدست همچنان کان پسته مي‌ريزد شکر لاجرم با تيغ در کار آمدست هست ترک و من به جان هندوي او پيش تيغ او به زنهار آمدست صبحدم هر روز با کرباس و تيغ تا به خود بر عاشق زار آمدست آينه بر روي خود مي‌داشتست کو به عشق خود گرفتار آمدست از وصال او کسي کي برخورد اندرين دعوي...