چو از جيبش مه تابان برآيد

چو از جيبش مه تابان برآيد شاعر : عطار خروش از گنبد گردان برآيد چو از جيبش مه تابان برآيد به وقت شرم صد چندان برآيد بسي گل ديده‌ام اما ز رويش بگويم با تو صد ديوان برآيد اگر انديشه‌ي يک روزه‌ي او که از گلنار تو ريحان برآيد بدو گفتم که اي گلچهره مگذار ز گرد چشمه‌ي حيوان برآيد مرا گفتا که خوش باشد که سبزه سزد گر از گل خندان برآيد خط سبزم به چستي سرخييي جست که بي شک سبزه از باران برآيد خطم گر مي‌نخواهي نيز مگري دمار از خلق سرگردان...