نامآور کفر و ننگ ايمانيم | | ما گبر قديم نامسلمانيم |
گه همدم جاثليق رهبانيم | | گه محرم کم زن خراباتيم |
کز وسوسه اوستاد شيطانيم | | شيطان چو به ما رسد کله بنهد |
سر پاي برهنگان دو جهانيم | | زان مرد نهايم کز کسي ترسيم |
ما راه به کار خود نميدانيم | | درماندهايم و راه بس دور است |
چو جمله به کار خويش حيرانيم | | ما چاره به کار خويش چون سازيم |
اين پرده ز کار خويش بدرانيم | | کي باشد و کي بود که ناگاهي |
از آتش معرفت بسوزانيم | | هر پرده که بعد از آن پديد آيد |
جان را سوي آن کمال برسانيم | | زآنجا که درآمديم از اول |
از پردهي هر دو کون برهانيم | | عطار شکسته را به يک دفعت |