نگاري مست لايعقل چو ماهي

نگاري مست لايعقل چو ماهي شاعر : عطار درآمد از در مسجد پگاهي نگاري مست لايعقل چو ماهي سيه گر بود و پوشيده سياهي سيه زلف و سيه چشم و سيه دل فرو مي‌ريخت کفري و گناهي ز هر مويي که اندر زلف او بود بدو گفت اي اسير آب و جاهي درآمد پيش پير ما به زانو بسوز آخر چو آتش گاهگاهي فسردي همچو يخ از زهد کردن ز جان آتشين چون آتش آهي چو پير ما بديد او را برآورد نه رويي ماند در دين و نه راهي ز راه افتاد و روي آورد در کفر به دست آورد از آب خضر چاهي...