اي آفتاب رويت از غايت نکويي
شاعر : عطار
افزون ز هرچه داني برتر ز هرچه گويي | | اي آفتاب رويت از غايت نکويي | دو کون مست گردد از غايت نکويي | | گر نيکويي رويت يک ذره رخ نمايد | در چشم جان نيايد مثلت به خوبرويي | | يارب چه آفتابي کاندر دو کون هرگز | از خون عاشقانت روي زمين بشويي | | چون از کمال غيرت بر جان کمين گشايي | وانگه ز خود فنا شو گر مرد راه اويي | | عطار در ره او از هر دو کون بگذر | |