ز خون دل همه اشک چو سيم مي‌ريزم

ز خون دل همه اشک چو سيم مي‌ريزم شاعر : عطار که گشت از گل سرخ اشک همچو سيم جدا ز خون دل همه اشک چو سيم مي‌ريزم اگر مرا به غم خويشتن کنند رها مرا که صد غم بيش است هيچ غم نبود که مهره چون بنشيند ميان خوف و رجا ز کار خويشتنم دست پاک و حقه تهي ز چرب‌دستي گردون درآمديم ز پا ز سرگراني هر دون برون شديم ز دست نه همدمي که دمي همدمي کند به نوا نه مونسي که شب انس او دهد نوري که خفته در بنهد هفت چارطاق دو تا که را به دست شود يک رفيق يکتادل تو از...