هر دل که در حظيره‌ي حضرت حضور يافت

هر دل که در حظيره‌ي حضرت حضور يافت شاعر : عطار سرش سرير خود ز سراي سرور يافت هر دل که در حظيره‌ي حضرت حضور يافت هر کو ازين سراي حوادث عبور يافت طيار گشت در افق غيب تا ابد زيرا که آن زوال گرفت اين کسور يافت از قرص مهر و گرده‌ي مه کم نواله کن هر شب سياه کاسگي او ظهور يافت همکاسه‌ي تو خوان فلک گشت همچو زر يک لقمه خورد کاسه‌ي سر پر غرور يافت زين خوان اگر فضولي کاسه کجا برم پس چنگ چون ز يک سر ناخن شعور يافت پشتت چو چنگ گشت و شعوري نيافتي ...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

هر دل که در حظيره‌ي حضرت حضور يافت

شاعر : عطار

سرش سرير خود ز سراي سرور يافت		هر دل که در حظيره‌ي حضرت حضور يافت
هر کو ازين سراي حوادث عبور يافت		طيار گشت در افق غيب تا ابد
زيرا که آن زوال گرفت اين کسور يافت		از قرص مهر و گرده‌ي مه کم نواله کن
هر شب سياه کاسگي او ظهور يافت		همکاسه‌ي تو خوان فلک گشت همچو زر
يک لقمه خورد کاسه‌ي سر پر غرور يافت		زين خوان اگر فضولي کاسه کجا برم
پس چنگ چون ز يک سر ناخن شعور يافت		پشتت چو چنگ گشت و شعوري نيافتي
خورشيد برج وحدت حق دور دور يافت		از نور شرع شمع برفروز زانکه عقل
آهي که برکشيد بخار بخور يافت		مرد آن بود که از جگر ريش هر سحر
هر روز صد قيامت و صد نفخ صور يافت		زنده دل آن کس است که در عشق و آه سرد
مرده کسي که زندگي از عشق حور يافت		آن عشق کي بود که به حوري نظر کني
کانکس که يافت حور و قصور از قصور يافت		خود را به منتهاي بلاغت رسان تمام
مرد آن بود که نقد ز قعر بحور يافت		در بند حور و چشمه‌ي کوثر مباش از آنک
در جوف هفت پرده‌ي تاريک نور يافت		اندر سواد فقر طلب نور دل که چشم
کاندر درون پرده‌ي کحلي حضور يافت		در شب طلب حضور که در چشم مردم است
عشاق کارديده به غايت غيور يافت		در پرده‌دار عشق که معشوق خويش را
آن‌دم که سر نيافت درين خطه سور يافت		گر سوز عشق مي‌طلبي سر بنه که شمع
کفر است اگر ز دوست دل خود صبور يافت		در عشق دوست هر که سر خود برهنه کرد
در هر دو کون داعي وحدت نفور يافت		بر فرق ريز خاک اگر يک نفس تو را
چندين عقيله از غم عقل فکور يافت		بگذر ز عقل و عشق طلب کن که جان پاک
زيرا که عشق واسطه شرالامور يافت		خيرالامور اوسطها عقل را ربود
ياقوت سرخ معرفت از کان طور يافت		خون از دل چو سنگ برآور که مرد طور
داود هر حضور که ديد از زبور يافت		بر خوان زبور عشق ز نور دلت از آنک
محصول کار حصل ما في‌الصدور يافت		صندوق سينه پر گهر راز کن که دل
چون غرق راز گشت تجلي نور يافت		در بحر راز گوهر دل غرق کن که جان
عزلت گرفت شاهي خيل‌الطيور يافت		در عز عزلت آي که سيمرغ تا ز خلق
در تنگناي عالم خاکي نفور يافت		عطار تا که بود تن خويش را مدام