در من نگر که خاک سگ کوي تو منم

در من نگر که خاک سگ کوي تو منم شاعر : عطار وين سگ به کوي تو به تولا دراوفتاد در من نگر که خاک سگ کوي تو منم دل زو سبق ببرد و به غوغا در اوفتاد جانم ز سر کون به سودا در اوفتاد پايم زدست رفت و سر از پا در اوفتاد از بس که من به فکر ز پاي آمدم به سر آتش همي به جان و دل ما دراوفتاد چون آب اين حديث ز بالاي سرگذشت بادي به دست ديد به سودا دراوفتاد چون دل زهر کرده بدو هرچه گفته بود از بس که جان به فکرت فردا دراوفتاد امروز گشت پيش دلم رستخيز نقد...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

در من نگر که خاک سگ کوي تو منم

شاعر : عطار

وين سگ به کوي تو به تولا دراوفتاد		در من نگر که خاک سگ کوي تو منم
دل زو سبق ببرد و به غوغا در اوفتاد		جانم ز سر کون به سودا در اوفتاد
پايم زدست رفت و سر از پا در اوفتاد		از بس که من به فکر ز پاي آمدم به سر
آتش همي به جان و دل ما دراوفتاد		چون آب اين حديث ز بالاي سرگذشت
بادي به دست ديد به سودا دراوفتاد		چون دل زهر کرده بدو هرچه گفته بود
از بس که جان به فکرت فردا دراوفتاد		امروز گشت پيش دلم رستخيز نقد
از کار خويشتن به دريغا دراوفتاد		تا رفته ديد کار و ز دستش برفته کار
جان را يگانه کرد که يکتا در اوفتاد		نيک و بد و وجود و عدم جمله پاک برد
بر خاره خار خورد و به صحرا دراوفتاد		فرخ کسي که در طلب و درد اين حديث
اين جمله ديد و خوش به تماشا دراوفتاد		از ابلهيم غصه کند کز کمال جهل
وز بيم مرگ لرزه بر اعضا دراوفتاد		چون مرگ در رسيد مقامات خوف رفت
پس دست برگشاد و به يغما دراوفتاد		يک حمله کرد ترک تحير به ترک تاز
آتش به مغز صخره صما دراوفتاد		بر خويشتن بلرز اگرچه ز بيم مرگ
کانکس هلاک شد که به هيجا دراوفتاد		تسليم کن وجود و برو ترک خويش گير
از غايت سخط به علالا دراوفتاد		بيچاره منکري که در آن موسم رضا
در بحر چه نهان و چه پيدا دراوفتاد		بسيار قطره چون من و چون تو به يک زمان
يک شبنم ضعيف به دريا دراوفتاد		چه کم شد و چه بيش گر از تند باد مرگ
ناگه ز دست بر سر خارا دراوفتاد		چندين مخور غم خود و انگار شيشه‌اي
ظاهر شد و به پير و به برنا دراوفتاد		اين خود چه آتش است که از باطن جهان
چونان که نور ديده‌ي بينا دراوفتاد		در زير چرخ باد هوا ديد موج‌زن
مردانه پيش صف شد و تنها دراوفتاد		ترسيد دل که بسته‌ي اين دامگه شود
بي عقل و علم آمد و شيدا دراوفتاد		چون عقل راي زن شد و چون علم حيله‌گر
القصه حمله کرد و به اعدا دراوفتاد		احباب ره نداشت بسي رنج راه ديد
اسما چو محو شد به مسما دراوفتاد		بر هم دريد پرده‌ي اسما و خوش برفت
زو مردتر بسي دل دانا دراوفتاد		توفيق حق نگر که چه مردانه جست ازانک
برخاست لا ز پيش به الا دراوفتاد		چون در جهان غيب فنا گشت در بقا
بازش نظر به عالم اسما دراوفتاد		اسرار ذره ذره بر او گشت آشکار
دايم درين طلب به تقاضا دراوفتاد		چون سر ذره نامتناهي بديد او
آخر ز عجز خود به مدارا دراوفتاد		چندان که سر بيش طلب کرد بيش يافت
گه سوي وجه فوق ثريا دراوفتاد		گاه از حجاب تن به ثري رفت تا قدم
گاهي به پست و گاه به بالا دراوفتاد		مي‌گشت در ميانه‌ي وجه و قدم مدام
چون وجه داشت زان به تمنا دراوفتاد		چون در قدم رسيد همه شوق وجه داشت
ني هر دو، هر دو چيست به عمدا دراوفتاد		ني در قدم قرار و نه در وجه هم قرار
وين صيد را ببين که چه زيبا دراوفتاد		پنجه هزار سال سفر کن علي‌الدوام
تا چشم زد همي به همانجا دراوفتاد		طوطي که کرد از قفس آهنين حذر
زان يک شکر که طوطي گويا دراوفتاد		از پيش کار پرده برافکن که زهر به
طوطي به پاي دام بلازا دراوفتاد		ما را ز بهر يک شکر از ما جدا کنند
جان نيز نيست گشت و به سودا دراوفتاد		چيزي نيافت يک دم و از دست رفت دل
ديدي که سخت سخت زليخا دراوفتاد		يوسف چو پاره پاره برون آمد از نقاب
گاهي به زير و گاه به بالا دراوفتاد		اي بس که چرخ در پي اين راز شد نگون
از دست رفت عقلم و از جا دراوفتاد		چون راه شوق عشق به پاي خرد نبود
اينجا پديد نيست همانا دراوفتاد		بر اوج لامکان سفري خوش گزيده بود
زان خون شفق به گنبد خضرا دراوفتاد		يارب درين طلب دل عطار خون گرفت

در من نگر که خاک سگ کوي تو منم

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته