برو بند قفس بشکن که بازان را قفس نبود

برو بند قفس بشکن که بازان را قفس نبود شاعر : عطار تو در بند قفس ماندي چه باز دست سلطاني برو بند قفس بشکن که بازان را قفس نبود ولي چون بي‌کله گردي به بيني آنچه مي‌داني تو بازي و کله داري نمي‌بيني جهان اکنون ز خوشي گه به جوش آيي ز شادي گه پر افشاني چو شد ناگاه چشمت باز و ديدي آنچه دانستي نباشد قطره‌اي در جنب آن درياي روحاني بداني کاسمانها و زمين‌ها با چنان قدري زهي حسرت که خواهد ديد جانت زين تن آساني تو آخر در چنين چاهي چرا بنشيني از غفلت ...