ره برم شو زان که گم راه آمدم

ره برم شو زان که گم راه آمدم شاعر : عطار دولتم ده گرچه بي‌گاه آمدم ره برم شو زان که گم راه آمدم در تو گم گشت وز خود بي‌زار شد هرکه در کوي تو دولت يار شد بوک درگيرد يکي از صد هزار نيستم نوميد و هستم بي‌قرار آنکه جان بخشيد و ايمان خاک را آفرين جان آفرين پاک را خاکيان را عمر بر باد او نهاد عرش را بر آب بنياد او نهاد خاک را در غايت پستي بداشت آسمان را در زبردستي بداشت وان دگر را دايما آرام داد آن يکي را جنبش مادام داد بي ستون کرد...