کرد شاگردي سال از اوستاد

کرد شاگردي سال از اوستاد شاعر : عطار کز بهشت آدم چرا بيرون فتاد کرد شاگردي سال از اوستاد چون به فردوسي فرو آورد سر گفت بود آدم همي عالي گهر کاي بهشتت کرده از صد گونه بند هاتفي برداشت آوازي بلند سر فروآرد به چيزي دون ما هرک در هر دو جهان بيرون ما زانک نتوان زد به غير دوست دست ما زوال آريم بر وي هرچ‌هست جاي بي‌جانان کجا آيد به کار جاي باشد پيش جانان صد هزار گر همه آدم بود افکنده شد هرک جز جانان به چيزي زنده شد کاولين چيزي دهند...