شهرياري کرد قصري زرنگار

شهرياري کرد قصري زرنگار شاعر : عطار خرج شد دينار بر وي صد هزار شهرياري کرد قصري زرنگار پس گرفت از فرش آرايش نظام چون شد آن قصر بهشت آسا تمام پيش خدمت با طبقهاي نثار هر کسي مي‌آمدند از هر ديار پيش خويش آورد و بر کرسي نشاند شه حکيمان و نديمان را بخواند هيچ باقي هست از حسن و کمال گفت اين قصر مرا در هيچ‌حال هيچ کس نه ديد و نه بيند چنين هر کسي گفتند در روي زمين رخنه‌اي ماندست و آن عيب است سخت زاهدي برجست، گفت اي نيک بخت تحفه دادي...