واسطي مي‌رفت سرگردان شده

واسطي مي‌رفت سرگردان شده شاعر : عطار وز تحير بي سرو سامان شده واسطي مي‌رفت سرگردان شده پس نظر زانجا بپيشانش اوفتاد چشم برگور جهودانش اوفتاد اين بنتوان با کسي گفتن وليک اين جهودان، گفت معذورند نيک خشمگين او را بر قاضي کشيد اين سخن از وي کس قاضي شنيد کرد انکار و بدين راضي نبود حرف او چون در خور قاضي نبود گر نه‌اند از حکم تو معذور راه واسطي گفتش که اين قوم تباه جمله معذوران راهند اين زمان ليک از حکم خداي آسمان عشق او را لايق و زيبنده‌ام...