نویسنده: هنری فورد
مترجم: محمود کریم شرودانی
منبع: راسخون
مترجم: محمود کریم شرودانی
منبع: راسخون
رسانه های آلمان این برنامه ی سخنگوی یهودی را ابتدا ضعیف و سپس به صورت جسورانه منعکس کردند. رسانه های Berliner Tageblatt و Manchner Neuester Nachrichten در تمام طول جنگ جهانی دوم ارگان های رسمی و نیمه رسمی دولت بودند. آنها تحت مالکیت و کنترل یهودیان بودند، همان طور که FranK furter Zeitung و جمع کثیری از روزنامه های کوچکی که از لحاظ معنوی به یهودیان وابستگی داشتند، این گونه بودند. این اتهام وجود دارد که این روزنامه ها در واقع ویرایش آلمانی رسانه های تحت کنترل یهودیان در کشورهای متفقین بودند و هدف آنها هم همان (هدف رسانه های متفقین) بود. یکی از موارد بزرگ تحقیقاتی که باید با هدف نشان دادن این که جهان چگونه طرز فکرش را هر روز برایش تولید می کنند و با هدف هایی فراتر از آن، تقبل شود این وحدت رسانه های یهودی است. چیزی که در سراسر جهان به عنوان رسانه های عمومی شناخته می شود.
غذا و تدارکات مردم به محض پیش آمدن موفقیت اضطراری جنگ در دستان یهودیان قرار گرفت و پس از آن دوره ای از خیانت و عدم درستکاری شروع شد که اعتماد شجاع ترین ها را از بین برد. همانند دیگر مردم میهن پرست، مردم آلمان هم می دانستند که جنگ به معنای فداکاری و رنج است و همانند دیگر مردم آن ها مایل به سهیم بودن در این وضع عمومی بودند. اما خود را قربانی طبقه ای از یهودیان یافتند که همه چیز را برای به دست آوردن سود از این رنج عمومی آماده کرده بودند. ناگهان یهودیان در بانک ها، شرکت های جنگی، انجمن های توزیع و وزارت خانه های تدارکات (هر جایی که می شد از زندگی مردم سود زیاد یا باج هنگفتی گرفت) ظاهر شدند. کالاهایی که فراوان بودند ناپدید شدند، فقط برای این که با قیمت های بالا ظاهر شوند. شرکت های جنگ انحصاراً در دست یهودیان بود و اگر چه دولت تلاش کرد تا هزینه ی غذا را برای علایق همه ی مردم کنترل کند، اما این که آنها (یهودیان) با پول هر آنچه را که می خواستند، بدون توجه به کارت غذا، می توانستند به دست آورند، موجب بدنامی شد. یهودیان به سادگی قیمت کالاهایی را که می شد بدون کارت تهیه کرد را سه برابر کردند و جریانی از طلای ملت که به گنج های شخصی شان سرازیر می شد را ادامه دادند. هیچ کدام از تخمین های دولت درباره ی ذخایر غذا به خاطر انبارهای مخفی که این محتکران ساخته بودند، قابل اتکا نبود. چنین چیزی شروع به تخریب روحیه ی مردم کرد و شکایت ها انجام شد و پیگردها آغاز گردید، اما همین که این قضیه بروز کرد، معلوم شد وکیلی که برای ایراد اتهام در نظر گرفته شده و نماینده ای که برای قضاوت پرونده مد نظر قرار گرفته است هم یهودی هستند، و پرونده ها معمولاً بدون نتیجه کش پیدا می کردند. اما هنگامی که یک تاجر آلمانی دستگیر شد، سر و صداهای زیادی درباره ی او به پا شد و مجازاتی که برعهده ی او قرار گرفت برابر جمع کل مجازات هایی بود که دیگران باید می داشتند. در طول و عرض آلمان امروز حرکت کنید، گزارش ها را بخوانید خلق و خوی مردم را بررسی کنید و کشف خواهید کرد که سوء استفاده از قدرت توسط یهودیان در حافظه ی آلمان همانند یک اتوی داغ سوخته است.
در حالی که چنین تأثیراتی داشت توده ی مردم را تحلیل می برد، تأثیرات قوی تری از منبع یهودی در حال عمل کردن بر روی دولت بود. مشاوران دولت Bethmann-Hollweg عبارت بودند از: کشتی دار بزرگ، Ballin ، یک یهودی،
Theodor wolff از رسانه ی Berliner Tageblatt و عضوی از مطبوعات pan-jewish ( سراسری یهود)، Von Gwinner رئیس بانک آلمان که از طریق ازدواج با بانک داران بزرگ یهود The Spegers مرتبط بود، و Rathenau رهبر یهودی فعالیت های مالی صنعتی. این مردان در رأس همه چیز بودند و همان طور که دیگر تأثیرات داشت مردم را به زانو در می آورد، آنها نیز داشتند دولت را به زانو در می آوردند.
یهودی ثروتمند آلمانی می توانست تصدیق و هویتی که آرزو دارد را با به دست آوردن قدرت مالی در زمینه هایی که بیشترین تأثیر مستقیم را بر طبقه حاکم آلمان داشت، بخرد، اما یک یهودی فقیر چگونه به آن جایگاهی که آرزو داشت می توانست برسد؟ برای همه یهودیانی که با این آرزو برانگیخته می شود، این در درون آن هاست، آن ها حس می کنند برای سروری تشویق می شوند. پس بررسی فتح حلقه های بالاتر توسط پول و قدرت یهودی، ما باید به بررسی فتح بدنه ملت توسط یهودیانی بپردازیم که هیچ پولی جز آن چه که در هنگام اختلال و بی نظمی که خودشان ایجاد کرده اند، می توانند به دست بیاورند، ندارند. تحلیل هایی که به دست آمده است در ادامه می آید:
یهود آشوب طلب نیست، او یک تخریب کننده نیست. همه این ها با وجود آن که او بلشویست جهان و اولین انقلابی آلمان است، درست است. هرج و مرج او وسیله ی بی مصرفی نیست، ابزاری است که از آن در جهت هدفی استفاده می کند. یهودی ثروتمند، هرج و مرج طلب نیست، چرا که او می تواند آن چه را که می خواهد با روش های زیرکانه تری به دست آورد. یهودی فقیر چاره دیگری ندارد. اما فقیر و غنی آنها همه با هم برای یک هدف بلند عمل می کنند. پیوند همفکری بین آنها هرگز شکسته نمی شود، چون اگر هرج و مرج موفق بود، ممکن است یهودی فقیر بتواند جای خود را در کنار یهود ثروتمند باز کند و اگر هم ناموفق بود، هرج و مرج کشتزارهای جدیدی برای شخم زدن فراهم کرده است که در آن ها یهودی ثروتمند می تواند عمل کند.
/م
