حفص بخترى (یکى از اصحاب امام صادق علیه‏ السلام) مى‏گوید:
اَنَّهُ کانَ [أَبى عَبْدِ اللّه‏ِ علیه‏ السلام ] یَحْضُرُ الرَّمْىَ وَ الرِهانَ…

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
اِنّى لاََعْمَلُ فى بَعْضِ ضِیاعى حَتّى أَعْرَقَ وَ اِنَّ لى مَنْ یَکْفینى لِیَعْلَمَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ أَنّى أَطْلُبُ الرِّزْقَ الْحَلالَ.

هشام بن سالم (از یاران امام صادق علیه‏ السلام) مى‏گوید:
کانَ أَبُوعَبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام اِذا اعتَّمَ وَ ذَهَبَ مِنَ اللَّیْلِ شَطْرُهُ أَخَذَ جِرابا فیهِ خُبْزٌ وَ لَحْمٌ وَ الدَّراهِمُ فَحَمَلَهُ عَلى عُنُقِهِ ثُمَّ ذَهَبَ اِلى اَهْلِ الْحاجَةِ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ فَقَسَّـمَهُ فیهِمْ وَ لا یَعْرِفُونَهُ فَلّما مَضى أَبُوعَبـْدِ اللّه‏ِ علیه‏ السلام فَقَدُوا ذلِکَ فَعَلِمُوا أَنَّهُ کانَ أَبُوعَـبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام.

امام صادق علیه‏ السلام فرمودند:
اِنّی اِذا سافَرْتُ فى شَهْرِ رَمَضانَ ما آکُلُ اِلاّ الْقُوتَ وَ ما أَشْرَبُ کُلَّ الرَّىِّ.

امام صادق علیه‏ السلام چون روزه مى‏داشت گیاهان و گلهاى خوشبو را نمى‏بویید. از آن حضرت در این باراه سوال کردم فرمودند:
اَکْرَهُ أَنْ أَخْلِطَ صَوْمى بِلَذَّةٍ.

امام صادق علیه‏ السلام چون روزه مى‏گرفت بوى خوش به کار مى‏برد و مى‏فرمود:
اَلطّیبُ تُحْفَةُ الصّائِم.

امام صادق علیه‏ السلام چون از پیامبر خدا صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله یاد مى‏کرد مى‏گفتند:
بِأَبى وَ أُمّى وَ نَفْسى وَ قَوْمى وَ عِتْرَتى.

عبدالرحمن بن حجاج مى‏گوید: امام صادق علیه‏ السلام چون آخر شب (براى مناجات با خدا) بر مى‏خاست، صداى خود را (به دعا) بلند مى‏کرد تا خانواده‏اش بشنوند و مى‏گفتند:
اَللّهْمَّ أَعِنّى عَلى هَوْلِ الْمُطَّلَعْ وَ وَسِّعْ عَلَىَّ ضیقَ الْمَضْجَعِ وَ ارْزُقْنى خَیْرَ ما قَبْلَ الْمَوْتِ وَ ارْزُقْنى خَیْرَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ.

امام صادق علیه‏ السلام چون به ملتزم (قسمتى از دیوار کعبه بین حجر الاسود و در خانه کعبه) مى‏رسید به غلامانش مى‏فرمودند:
أَمیطُوا عَنّى حَتّى اُقِرَّ لِرَبّى بِذُنُوبى فى‏هذا الْمَکانِ، فِاِنَّ هذا مَکانٌ لَمْ یُقِرَّ عَبْدٌ لِرَبِّهِ بِذُنُوبِهِ ثُمَّ أَسْتَغْفَرَ اللّه‏َ اِلاّ غَفَرَ اللّه‏ُ لَهُ.

جمیل (از اصحاب حضرت صادق علیه‏ السلام) مى‏گوید:
وَ رَاَیْتُ أَبا عَبْدِاللّه‏ِ علیه‏ السلام یَسْتَلِمُ الاَْرْکانَ کُلَّها.