حق را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد زيرا نجات تو در همان است.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
قُلِ الْحَقَّ وإن كانَ فِيهِ هَلاكُكَ، فَإنَّ فِيهِ نَجاتَک؛

چنين نيست كه هر كس قائل به ولايت ما باشد، مؤمن است، بلكه آنان همدم مؤمنان اند.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
ليسَ كلُّ مَن قالَ بوَلايتِنا مؤمناً ، ولكنْ جُعِلوا اُنْساً للمؤمنينَ؛

خردمند كسى است كه حلال مانع شكرش نمى شود و حرام بر شكيبايى او چيره نمى گردد.

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
إنّ العاقِلَ الّذي لا يَشغَلُ الحَلالُ شُكرَهُ، ولا يَغلِبُ الحَرامُ صَبرَهُ؛

دانشمند را به خاطر دانشش احترام نه و با او ستيزه مكن و نادان را به سبب نادانيش كوچك شمار ، امّا او را از خود مران ، بلكه به خود

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
عَظِّمِ العالِمَ لِعِلمِهِ ودَعْ مُنازَعتَهُ ، وصَغِّرِ الجاهِلَ لِجَهلِهِ ولا تَطرُدْهُ ، ولكِن قَرِّبْهُ وعَلِّمْهُ ؛

برترى فقيه بر عابد ، همچون برترى خورشيد است بر ستارگان و هر كه در دين خود دانا نشود ، خداوند هيچ عملى از او را نپسندد .

امام كاظم علیه السّلام فرمودند:
فَضلُ الفَقيهِ علَى العابِدِ كَفَضلِ الشَّمسِ علَى الكواكِبِ ، ومَن لم يَتَفَقَّهْ في دِينِهِ لم يَرضَ اللّه ُ لَهُ عَمَلاً ؛

علم، جز از عالـم ربّانى به دست نيايد (يا آن را جز از عالم ربّانى نبايد فرا گرفت) و شناخت چنين عالمى به خرد است .

امام كاظم علیه السّلام فرمودند:
لا عِلمَ إلاّ مِن عالِمٍ رَبّانِيٍّ ، ومَعرِفَهُ العالِمِ بِالعَقلِ ؛

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلّم وارد مسجد شد ، دید عدّه اى گرد مردى جمع شده اند، فرمودند: چه خبر است؟ عرض شد: علاّمه است

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

بازيگوشى (و شيطنت) پسر در دوران كودكى پسنديده است ، براى اين كه در بزرگسالى بردبار شود .

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
تُستَحَبُّ عَرامَهُ الغُلامِ في صِغَرِهِ لِيَكُونَ حَليما في كِبَرِهِ ؛

در کنار گوری فرمودند: چیزى که پایانش این است، سزاست که از همان آغاز دل از آن برکَند و چیزى که آغازش این است، سزاست که از پایانش

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
عندَ قَبرٍ: إنّ شیئا هذا آخِرُهُ لَحَقیقٌ أن یُزهَدَ فی أوَّلِهِ ، وإنّ شیئا هذا أوَّلُهُ لَحَقیقٌ أن یُخافَ آخِرُهُ ؛

امام کاظم علیه السلام - هـنگامى کـه نزد مردى رفتند که در سکرات مرگ فرو رفته بود- فرمودند: مرگ صافى اى است که مؤمنان را از گناها

امام کاظم علیه السلام هنگامى کـه نزد مردى رفتند که در سکرات مرگ فرو رفته بود، فرمودند:
المَوتُ هُو المَصْفاةُ یُصَفّی المؤمنینَ مِن ذُنوبهِم فیکونُ آخِرُ ألَمٍ یُصیبُهُم کَفّارَةَ آخِرِ وِزرٍ بَقِیَ علَیهِم ، ویُصَفّی الکافِرینَ مِن حَسَناتِهِم فیکونُ آخِرَ لَذّةٍ أو راحَةٍ تَلحَقُهُم ، وهُو آخِرُ ثَوابِ حسَنَةٍ تکونُ لَهُم ...