پيامبر اكرم(صلى الله عليه و آله) و اميرالمؤمنين و امامان معصوم (عليهم السلام) انگشتر را در دست راست خود مى كردند.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
إنَّ النَبىَّ صلى الله عليه و آله وَ أميَرالمُؤْمِنينَ عليه السلام وَالْأئمَّةَ عليهم السلام كانُوا يَتَخَتَّمُونَ فى الْيَدِ الْيُمْنى؛

مؤمن، مؤمن واقعى نيست تا اينكه سه خصلت در او باشد: 1 ـ سنتى از پروردگارش، 2 ـ سنّتى از پيامبرش و 3 ـ سنّتى از امام خود. تا اين

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لايَكونُ المُؤْمِنُ مُوْمِنا حَتّى يَكوُنَ فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ سُنّةٌ مِنْ رَبّهِ وَ سُنّةٌ مِنْ نَبيّهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَليِّهِ اِلى أَنْ قالَ عليه السلام: وَ أمَّا السُنَّةُ مِنْ وَليِّهِ فالصَّبْرُ فى الْبَأساءِ وَ الضَّراءِ؛

ما اهل بيت، هنگام خواب ده[در روايت نه مورد شمرده شده و مورد دهم نيامده است.]كار را انجام مى دهيم: با وضو بودن، به دست راست خواب

راوى گويد: از امام رضا عليه السلام شنيدم مى فرمودند:
لَنا أهْلُ الْبَيْتِ عِنْدَ نَوْمِنا عَشْرَ خِصالٍ: ألطّهَارَةُ وَتَوَسُّدُ اليَمينِ وَتَسبيحُ اللّه ِ ثَلاثا وَثَلاثينَ وَ تَحْميدُهُ ثَلاثا وَ ثَلاثينَ وَ تَكبْيرةً أرْبَعا وَ ثَلاثينَ وَ نَسْتَقْبِلُ الْقِبْلَةَ بِوُجُوهِنا وَ نَقْـرَءُ فاتِحَةَ الْكِتابِ وَآيَةَ الْكُرْسىَّ وَشَهِدَ اللّه ُ أنَّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُو . . . اِلى آخِرِهِ فَمَنْ فَعَلَ ذلِكَ فَقَدْ أَخَذَ بِحَظِّهِ مِنْ لَيْلَتِهِ؛

ما اهل بيت، گروهى هستيم كه از ميهمانان كار نمى كشيم.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
إنّا قَوْمٌ لانَسْتَخْدِمُ أضْيافَنا؛

امام رضا (علیه السلام) در مورد آیه «فَالْمُقَسِّماتِ أمْراً» «قسم به تقسیم کنندگان کار» فرمودند: فرشتگان روزى فرزندان آدم را ب

امام رضا علیه السلام در مورد آیه «فَالْمُقَسِّماتِ أمْراً؛ قسم به تقسیم کنندگان کار»، فرمودند:
اَلْمَلائِکَةُ تُقَسِّـمُ أرْزاقَ بَنىآدَمَ ما بَیْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إلى طُلُوعِ الشَّمْسِ فَمَنْ نامَ بَیْنَهُما نامَ عَنْ رِزْقِهِ؛ امام رضا (علیه السلام) در مورد آیه «فَالْمُقَسِّماتِ أمْراً»

براى هر امامى، عهد و پیمانى بر گردن دوستان و پیروان اوست و از نشانه هاى وفاى کامل به این عهد و پیمان، زیارت قبر امامان است.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ لِکُلِّ اِمامٍ عَهْدا فى عُنُقِ اَوْلیائِهِ وَ شیعَتِهِ و اِنَّ مِنْ تَمامِ الْوَفاء بِالْعَهْدِ زِیارَةُ قُبُورِهِم؛

روزها و شبهاى چندانى نمى گذرد، مگر اينكه طوس، محلّ رفت و آمد شيعيان و زائران من مى گردد. آگاه باش! پس هر كس مرا در غربتم در طوس

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لا تَنْقَضى الأيّامُ وَ اللَّيالى حتّى تَصيرَ طُوسُ مُخْتَلَفَ شيعَتى وَ زُوّارى، اَلا فَمَنْ زارَنى فى غُرْبَتى بِطُوسَ كانَ مَعى فى دَرَجَتى يَوْمَ الْقيامَةِ مَغْفُورا لَهُ؛

امام رضا (علیه السلام) از پدرشان امام کاظم (علیه السلام) نقل مى کنند که فرمودند: مردى از امام صادق (علیه السلام) پرسید چگونه اس

امام رضا علیه السلام از پدرشان امام کاظم علیه السلام نقل مى کنند که فرمودند:
رَجُلاً سَأَلَ اَبا عَبدِاللّه ِ علیه السّلام ما بالُ القُرآنِ لا یَزْدادُ عِنْدَ النَشْرِ وَالدِراسةِ اِلاّ غَضاضَةً؟ فَقالَ: لاَنَّ اللّه َ تبارَکَ وَ تَعالى لَمْ یَجْعَلْهُ لِزَمانٍ دوُنَ زمانٍ وَ لا لِناسٍ دُونَ ناسٍ، فَهُوَ فى کُلِّ زَمانٍ جَدیدٌ، وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ اِلى یَومِ القیامَةَ؛

در توانم نيست. آن مرد عرضه داشت: پس به مقدار مروّت خودم چيزى به من بدهيد. امام فرمودند: «اكنون مى توانم». و دويست دينار به وى ع

مردى خدمت امام رضا عليه السلام رسيد و عرض كرد: به من به قدر جوانمردى تان بخشش و عنايتى كنيد. حضرت فرمودند:
لايَسَعَنى ذلِكَ فَقالَ: عَلى قَدْرِ مُرُوَّتى. قالَ عليه السلام: أَمّا اِذا فَنَعَمْ، فَأَعْطاهُ مِأَتَى دينارٍ؛

خداوند مرا بازداشته از اين كه خويش را با دست خود به نابودى افكنم، پس اگر قرار چنين است آن را مى پذيرم به شرط آن كه نه كسى را به

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
قد نهانى الله عز و جل ان القى بيدى الى التهلكة فان كان الامرعلى هذا... اقبل ذلك على انى لا اولى احدا و لا اعزل احدا و لاانقض رسما و لا سنة؛