امام علی علیه‌ السلام

اين را مگوي، بلكه بگوي: بخشنده را سپاس گزار، و در آنچه بخشيده شدي بركت باد، و به بزرگي رسد، و نيكوييش را روزيت فرمايد.

در حضور امام علی علیه السّلام، مردي به ديگري كه پسري آورده بود چنين تبريك گفت: گوارا بادت اين سواركار، حضرت علی(علیه السّلام) به او فرمودند:
لَا تَقُلْ ذَلِكَ وَ لَكِنْ قُلْ شَكَرْتَ الْوَاهِبَ وَ بُورِكَ لَكَ فِي الْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ رُزِقْتَ بِرَّهُ؛

امام علی علیه‌ السلام

اگر فردي را در خانه اي در به رويش ببندند، از كجا روزيش رسد؟ حضرت فرمودند: از همان جا كه مرگش رسد.

به امام علی علیه السّلام عرض كردند:
لَوْ سُدَّ عَلَى رَجُلٍ بَابُ بَيْتٍ وَ تُرِكَ فِيهِ مِنْ أَيْنَ كَانَ يَأْتِيهِ رِزْقُهُ فَقَالَ مِنْ حَيْثُ يَأْتِيهِ أَجَلُهُ؛

امام علی علیه‌ السلام

اي مردم، خدا بايد شما را به هنگام نعمت ترسان بيند همان گونه كه در موقع بلا و سختي. كسي كه دستش باز و روزيش فراخ گشته و آن را آز

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أَيُّهَا النَّاسُ لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً وَ مَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولًا؛

امام علی علیه‌ السلام

به سخني كه شنيدي تا آنجا كه احتمال خير مي دهي گمان بد مبر.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا؛

امام علی علیه‌ السلام

ستمگران سه نشانه دارند: ما فوق خود را نافرماني كنند، و زيردستان را آزار رسانند، و با ستمگران هم ياري كنند.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
لِلظَّالِمِ مِنَ الرِّجَالِ ثَلَاثُ عَلَامَاتٍ يَظْلِمُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِيَةِ وَ مَنْ دُونَهُ بِالْغَلَبَةِ وَ يُظَاهِرُ الْقَوْمَ الظَّلَمَةَ؛

امام علی علیه‌ السلام

چون سختي به اوج رسد گشايش آيد، و آنگاه كه حلقه هاي بلا تنگ گردد رفاه آيد.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
عِنْدَ تَنَاهِي الشِّدَّةِ تَكُونُ الْفَرْجَةُ وَ عِنْدَ تَضَايُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ يَكُونُ الرَّخَاءُ؛

امام علی علیه‌ السلام

امام علی(علیه السّلام) به بعضی از یارانشان فرمودند: بیشترین دلمشغولی خود را به زن و فرزند قرار مده، که اگر از دوستان خدا باشند

امام علی علیه السّلام به بعضی از یارانشان فرمودند:
لَا تَجْعَلَنَّ أَکْثَرَ شُغْلِکَ بِأَهْلِکَ وَ وَلَدِکَ فَإِنْ یَکُنْ أَهْلُکَ وَ وَلَدُکَ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَوْلِیَاءَهُ وَ إِنْ یَکُونُوا أَعْدَاءَ اللَّهِ فَمَا هَمُّکَ وَ شُغْلُکَ بِأَعْدَاءِ اللَّهِ؛

امام علی علیه‌ السلام

بزرگترين عيب آن است كه در خود نبيني و در ديگران سرزنش كني.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أَكْبَرُ الْعَيْبِ أَنْ تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثْلُهُ؛

امام علی علیه‌ السلام

آن كه در عيبِ خود نگرد به عيبِ ديگران نرسد، و آن كه به روزي الهي رضا دهد بر آنچه از دست دهد غم نخورَد، و آن كه تيغ تجاوز بركشد

امام علی علیه السّلام فرمودند:

امام علی علیه‌ السلام

ستودن بيش از اندازه چاپلوسي است و كمتر از آن ناتواني و حسادت.

امام علی علیه السّلام فرمودند:
الثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ التَّقْصِيرُ عَنِ الِاسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ؛