راه های بدست آوردن شادی و نشاط در زندگی

یکی از کارهای که باعث می‌شود تا رنج ها و غصه های شما بیشتر شود و شادی و نشاط از زندگی شما دور شود این است که با افراد افسرده همنشین باشید.
 

ساختار وجودی انسان به‌ گونه‌ای است که تفریح و شادی و نشاط یکی از نیازهای اساسی او محسوب می‌شود چرا که روح و جسم انسان بعد از مدتی فعالیت خسته شده و نیاز دارد با راهکارهایی این خستگی را از خود دور کند. راهکارهای که نیازی به هزینه مالی ندارد و فقط باید تلاش کنید و نگاه خودتان را عوض کنید. شادی و نشاط یکی از هیجانات بنیادی انسان است که نقش تعیین‌کننده‌ای در تامین سلامت فرد و جامعه دارد. شادی، صرف‌نظر از چگونگی کسب آن، می‌تواند سلامت جسمی را بهبود بخشد. افراد شاد احساس امنیت بیشتری دارند، آسان‌تر تصمیم می‌گیرند و روحیه مشارکتی بالاتری دارند.حضرت علی‌‌(علیه‌السلام) می فرماید: شادمانی، گشایش خاطر می آورد. [1] 

شادمانی همواره با خرسندی، خوش‌بینی، امید و اعتماد همراه است؛ از این رو، می‌تواند نقشی تسهیل‌ گر در توسعه پایدار جوامع داشته باشد. راه های وجود دارند که سبب نشاط در زندگی می‌شوند :
 

خوش بینی یکی از عوامل آرام بخش و زمینه ساز شادی هاست؛ همان گونه که بدبینی و پندار بد درباره محیط و اطرافیان و جامعه، هر شیرینی را تلخ جلوه می دهد، وقتی آدمی در برابر جهان و رویدادهای آن توجیهی نداشته باشد، خود را در مقابل رخدادها مات و مبهوت می بیند. چنین کسی با بروز حادثه ای ناگوار، خود را می بازد و از زندگی دلسرد می شود. اگر وی به محیط پیرامون خود و مجموعه هستی، با دید حکمت و عدالت بنگرد و هر چیزی را به جای خویش نیکو بداند، در درون خویش آرامش و اطمینان خاصی احساس می کند که زمینه ساز شادی است. این ارمغان عظیم در سایه ایمان و اعتقاد توحیدی حاصل می گردد. [2] 
 

یکی از مسائلی که اسلام بر آن تأکید نموده و به آن اهمیت داده، ورزش است. برخی از ورزش‌ها در متون حدیثی ما از عوامل نشاط، شمرده‌شده‌اند. پیداست که این‌گونه تحرکات و تکاپوها، باعث پیدایش حالت نشاط می‌گردد. تمرین‌های ورزشی، آسان‌ترین و قوی‌ترین راه ایجاد خلق مثبت تحت شرایط تجربی است و تأثیر آن، به‌قدری واضح است که تمرین ورزشی، گاهی «ضدافسردگی» توصیف‌شده است و در درمان افسردگی‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اثر آن‌هم تا حدودی به تأثیر فیزیولوژیک یک ورزش بر ترشح اندورفین‌ها و ایجاد احساس قدرت و کنترل، مربوط می‌شود، درحالی‌که به نظر می‌رسد که بدن، کار خودش را انجام می‌دهد. ورزش، جنبه اجتماعی نیز دارد؛ زیرا معمولاً همراه با دیگران، انجام می‌شود. [3] 
 

به دنبال عوامل اصلی ایجاد شادی و نشاط باشید. منتظر نباشید تا شادی به دنبال شما بیایید بلکه شما به دنبال انجام کارهایی باشید که به زندگی تان نشاط، هدف و معنا بدهد. « به شادی دار دل را تا توانی * که بفزاید ز شادی زندگانی». (ویس و رامین)
 

یکی از عوامل شادی و نشاط این است که خنده رو و متبسم باشیم و این تبسم عاملی است تا در مقابل سختی ها و مشکلات مقاوم باشیم. خنده از نظر اسلام، آنگاه موثر و مفید است که به شخصیت دیگران، لطمه وارد نیاورد. وقتی احترام مؤمن، برتر از کعبه بر شمرده شده، به خوبی روشن میشود که اهانت و تحقیر او، چه اندازه نکوهیده است.[4]
 

یکی از کارهای که باعث می‌شود تا رنج ها و غصه های شما بیشتر شود و شادی و نشاط از زندگی شما دور شود این است که با افراد افسرده همنشین باشید. وقتی در طول روز افکار پوسیده به سمت شما بیاید به خودی خود شادی و نشاط از شما دور می‌شود. پس خودتان را از افراد منفی و افکار منفی دور کنید تا شاد باشید. 
 

عوامل بسیاری هستند که باعث غم و اندوه در وجود انسان می‌شوند و یکی از مهمترین آنها، عدم رضایت از داشته های خود است. اگر شما دارای روحیه رضایت‌مندی باشید، بسیاری از غم ها وغصه ها از بین می‌روند و شادی و نشاط جای آنها را می‌گیرند.سخت نگیرید. افرادی که زندگی را ساده می گیرند، لذت بیشتری از زندگی شان می برند. وسایل و وظایف کمتر تا زندگی را برای تان لذت بخش تر می کند.
 

معمولا افرادی که برای زندگی شان هدف گذاری نکرده اند، دلیلی برای شاد شدن در زندگی نمی یابند. بنابراین یکی از گام های مهم برای شاد زیستن، آشنایی با تکنیک تعیین هدف در زندگی است. توجه داشته باشید که در هدف گذاری باید از میان اهداف خود، هدفی را انتخاب کنید که امید بیشتری به موفقیت آن دارید و در تلاش برای تحقق آن، فقط به فکر تایید یا تکذیب دیگران نباشید. البته از مشورت متخصصان بهره بگیرید. همچنین شما برای تعیین یک هدف، باید واقع بین باشید.

 پی نوشت :
[1] آمدی، غررالحکم، ج 2023.
[2] محمود اکبری، مهارت های زندگی، قم: فتیان، چاپ زلال کوثر، چاپ شانزدهم، زمستان 1396،صفحه 35 و 36.
[3] شهریار شهیدی، روانشناسی شادی، آشنایی با آخرین نظریه‌ها و پژوهش‌های علمی، تهران: شرکت نشر قطره، 1394،  چاپ دوم، صفحه ۵۸. 
[4] علی‌اکبر رشاد و بهمن شریف‌زاده و دیگران، اخلاق الهی، قم: دانش و اندیشه معاصر، صفحه 256 – 257.