بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد شاعر : خاقاني طوق مرا چو تاج فلک آشکار کرد بانوي تاجدار مرا طوقدار کرد چون طفل شير خوار عرب طوقدارکرد چون پير روزه دار برم سجده، کو مرا ...

صفتي است حسن او را که به وهم در نيايد شاعر : خاقاني روشي است عشق او را که به گفت بر نيايد صفتي است حسن او را که به وهم در نيايد به صفات درنگنجد به خيال در نيايد علم الله...

چه سبب سوي خراسان شدنم نگذارند شاعر : خاقاني عندليبم به گلستان شدنم نگذارند چه سبب سوي خراسان شدنم نگذارند مرغم آوخ سوي بستان شدنم نگذارند نيست بستان خراسان را چو من...

نوروز برقع از رخ زيبا برافکند شاعر : خاقاني بر گستوان به دلدل شهبا برافکند نوروز برقع از رخ زيبا برافکند بر چرمه تنگ بندد و هرا برافکند سلطان يک سواره‌ي گردون به جنگ...

گردون نقاب صبح به عمدا برافکند شاعر : خاقاني راز دل زمانه به صحرا برافکند گردون نقاب صبح به عمدا برافکند کاين پير طيلسان مطرا برافکند مستان صبح چهره مطرا به مي‌کنند ...

مغ که از رخ نقاب شرم انداخت شاعر : خاقاني ناحفاظي به خواهر اندازد مغ که از رخ نقاب شرم انداخت در سپهر مدور اندازد دست نمرود بين که ناک کفر بر مسيح مطهر اندازد سنگ...

صبح چون زلف شب براندازد شاعر : خاقاني مرغ صبح از طرب پراندازد صبح چون زلف شب براندازد بيضه‌ي آتشين براندازد کرکس شب غراب وار از حلق تا به مرغ نواگر اندازد کرته‌ي...

دوش بر گردون رنگي دگر آميخته‌اند شاعر : خاقاني شب و انجم چو دخان با شرر آميخته‌اند دوش بر گردون رنگي دگر آميخته‌اند خوش خضاب از پي ابروي زر آميخته‌اند ماه نو ابروي زال...

عاشقان از زر رخساره و ياقوت سرشک شاعر : خاقاني بس مفرح که ز ياقوت و زر آميخته‌اند عاشقان از زر رخساره و ياقوت سرشک لعل مي با قدح سيم بر آميخته‌اند ماه نو ديدي و در روي...

ملک منطق الطير طيار داند شاعر : خاقاني ز ژاژ مطين که طيان نمايد ملک منطق الطير طيار داند سرير کيان تاج کيوان نمايد بماناد شاه جهان کز جلاش نه عمري که تا حشر پايان...